Γιώργος Λιβανός: “Ο έρωτας δεν έχει ταμπέλες, ποτέ δεν είχε”

25/05/2016

Με αφορμή την παράσταση “Μαύρα Τακούνια” και λίγο πριν την ολοκλήρωσή της στο STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ, ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός μάς μιλά για την ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία, αλλά και για την “αδιέξοδη” αναζήτηση του έρωτα.

Γιώργο, μίλα μας λίγο για την παράσταση Μαύρα Τακούνια. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;

H oμάδα Θεατρίνων Θεατές της οποίας την εποπτεία έχω και που παράλληλα με τις Φεστιβαλικές της Αναζητήσεις έχει μόνιμη έδρα το Studio Κυψέλης, έχει παρουσιάσει έργα ορισμένων από τους των σημαντικότερους συγγραφείς δίνοντας μεγάλη σημασία στο δραματολόγιο. Πρωτοπαρουσιάσαμε στην Ελλάδα έργα του Foley, του Ιbsen, του Εlice και Rees, του Σολδάτου, του Pessoa, του Williams κ.α. θέλοντας να δώσουμε το στίγμα μας όχι μόνο από την παράσταση αλλά και από το συγγραφέα. Η αγαπημένη μου φίλη Βαλεντίνη Λουρμπά έκανε μια εξαιρετική δουλειά πάνω στην ποίηση του Γιώργου Χρονά, και έφτιαξε ένα συγκλονιστικό λιμπρέτο γεμάτο ευαισθησία και αλήθεια. Αγαπώ αυτό το κείμενο και την παράσταση αυτή ξεχωριστά και τη δούλεψα με μεράκι για να έχει ανάλογη επιτυχία με τις δύο προηγούμενες παραστάσεις της ομάδας το «Leonardo’s Ring» και το «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το Θάνατο»

12891116_10205808612961337_9120509343370930914_o
Τι πραγματεύεται το έργο;

Είναι μια ποιητική ελεγεία για τα αδιέξοδα στη σύγχρονη Ελλάδα, με φόντο ένα μπορντέλο στον Πειραιά το ’60. Μια πόρνη φεύγει από το χώρο που ζούσε, γιατί απλά μεγάλωσε και στο φευγιό της βρίσκει συμπαραστάτη έναν τρελό ποιητή, φίλο που χρόνια την παρακολουθούσε κρυφά ερωτευμένος. Θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν αυτή τη μαγική dt στιγμή, ή θα πορευτούν μόνοι; Μέσα από κρυφές εξομολογήσεις βρίσκουμε μια συγκλονιστική αποτύπωση όσων μας φιμώνουν στην καθημερινότητα μας ή όσων μας κάνουν να ελπίζουμε. Είναι ο έρωτας διέξοδος;

Πόσο εύκολο είναι να σκηνοθετείς ένα μια παράσταση που βασίζεται σε έργο του ποιητή Γιώργου Χρονά;

O γραμμικός συμβολισμός που πρεσβεύω στην Ελλάδα, είναι ένα σύστημα που δίνει επίταση στο λόγο. Βυθιστήκαμε στην ποίηση του Χρονά την αποκρυπτογραφήσαμε και την παραδίδουμε αυτούσια αλλά με τη δική μας συναισθηματική αλήθεια. Τον θεωρώ σπουδαίο ποιητή, «ανδρώθηκα» με την «Οδό Πανός» και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μου εμπιστεύτηκε αυτό το ξεχωριστό του έργο, που μαζί του ταξιδεύουμε αρκετούς μήνες.

12440609_10205808267632704_6301568360027150050_o
Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί μια σύγχρονη ελεγεία στον έρωτα. Πως αποτυπώνεται αυτό;

Από την ποίηση του Χρονά προκύπτει αυτή ακριβώς η αλήθεια. Η ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία και την αναζήτηση του έρωτα. Στην καθημερινότητα, στην ιδεατή αναζήτηση αλλά και στις σχέσεις των ανθρώπων. Όλα κρύβουν έρωτα με την Αρχαιοελληνική του έννοια. Της ροπής προς κάθε τι που μπορεί να μας ολοκληρώσει.

Μίλα μας λίγο για τους χαρακτήρες…

Άνθρωποι απλοί μοναχικοί, λες και βρίσκονται στον εξομολόγο τους. Σε μια εναγώνια προσπάθεια να εκφράσουν την αλήθεια που θα τους κάνει να πάψουν να είναι μόνοι και να περάσουν στο επόμενο στάδιο ζωής ολοκληρωμένοι. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ξεχωριστή μορφή ο Τρελός ποιητής που στην παράσταση τον παρουσιάζουμε σε δύο ηλικίες. Ηλικιωμένο που προσπαθεί να θυμηθεί όσα τον απασχολούσαν στην Νιότη επισκεπτόμενος το χώρο του Μπορντέλου και νεώτερο να πάσχει να θέλει να αρπάξει τη ζωή και να τη ζήσει. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

12719592_10205808063347597_4940860379679546731_o
Τελικά υπάρχουν ταμπέλες στον έρωτα;

Ο έρωτας δεν έχει ταμπέλες, ποτέ δεν είχε. Όπου κι αν προκύψει, όπου και αν εκφραστεί όπου και αν κρύβεται κουβαλάει μόνο μια ταμπέλα. Την ανάγκη του ανθρώπου να «νοιώσει» κρατώντας το χέρι κάποιου.

Η σημερινή κοινωνία πιστεύεις ότι λειτουργεί ακόμα μ΄αυτές τις ταμπέλες;

Εγώ απεχθάνομαι τις ταμπέλες. Όπου τις βρίσκω τις κατεβάζω, τις καταστρέφω. Είμαι υπέρμαχος της απόλυτης Ελευθερίας και της Αυτοβουλίας. Νομίζω ότι σήμερα οι ταμπέλες μέρα με τη μέρα παύουν να υφίστανται και η κοινωνία γίνεται πιο ανεκτική ή αν θέλεις πιο συνειδητή στις ανθρώπινες αναζητήσεις.

945252_10205814322384069_1253588007057892424_n
Άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;

Μόλις γύρισα από την Κύπρο, που σαν ηθοποιός έπαιξα στα «Κύπρια Έπη» με την Ντίνα Ρίτσου και το Ματίας Παυλούς, παράσταση που θα επαναληφθεί και στην Ελλάδα στο Studio Κυψέλης.  Με την ομάδα μου ολοκληρώνουμε τον κύκλο των παραστάσεων στα «Τακούνια» τον Ιούνη, θα επαναληφθούν του χρόνου το χειμώνα για περιορισμένες παραστάσεις και παράλληλα ξεκινώ την προετοιμασία του φετινού 2ου Summer School ( που πέρυσι πήγε εξαιρετικά ) και των επόμενων παραστάσεων της ομάδας. Με το «Λεντς» του Μπύχνερ και τον «Φελίνι , τα όνειρα των κλόουν» του Γιάννη Σολδάτου

[separator type=”thick”]

Πληροφορίες 

Εισιτήρια 12 ευρώ

10 ευρώ (Φοιτητικό – Υπερηλίκων)

5 ευρώ (Ανεργίας – Ειδικές τιμές σε γκρουπ)

Ατέλειες Δεκτές.

Παραστάσεις:

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30 ως το τέλος Μαΐου

STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ (Σπετσοπούλας 9 , από Κυψέλης 51)

Τηλ . κρατήσεων – πληροφορίες 210 8819571

Από τους ΘΕΑΤΡΙΝΩΝ ΘΕΑΤΕΣ

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!