Οι Ταινίες Της Εβδομάδας (24/03/2016)

Batman V Superman: Dawn of Justice (Batman V Superman: Η Αυγή Της Δικαιοσύνης)

Το Batman V Superman (ή αλλιώς «Μπάτερμαν» όπως «Μπραντζελίνα» και «Μπένιφερ») συνεχίζει ακριβώς από εκεί που τελείωσε το Man Of Steel. Η δημοτικότητα του Superman έχει αρχίσει και πέφτει, με τους επικριτές του να υποστηρίζουν πως θα μπορούσε να στρέψει την δύναμη του εναντίον της ανθρωπότητας και να τον κατηγορούν για τις ζωές των ανθρώπων που χάθηκαν. Μέσα σε όλους είναι και ο Batman, ο οποίος βλέπει με καχυποψία τον υπερήρωα με το κόκκινο σλιπάκι και επισκέπτεται την Metropolis για να τον συνετίσει. Κι εκεί ακριβώς αρχίζει το πανηγύρι, καθώς στην εξίσωση μπαίνει ένα ψυχάκι που το λένε Lex Luthor και η (κομπαρσαρία σε αυτήν την ταινία) Lois Lane.Για να είμαστε ξεκάθαροι, πιστεύω πως ο Clark κάτι τύπους σαν τον Bruce τους τρώει για πρωινό. Αν αφαιρέσεις από τον Batman όλα τα gadgets, τι μένει; Μια μπέρτα κι ένα τσούρμο ψυχολογικά. Τι να κάνουν αυτά μπροστά στο μεγαλείο του Superman που είναι αν μη τι άλλο σαν Ελβετικός σουγιάς: Απ’ όπου και να τον πιάσεις, κάτι μπορεί να κάνει.

Anyways, η ταινία υστερεί στο σενάριο. Μια κεντρική ιδέα υπάρχει μόνο και πολλή. Επίσης αντί να προχωρήσουν με άλλον κακό ή να μας δώσουν το origins του Lex, έχουμε κολλήσει με την εμμονή του για την καταστροφή του κόσμου. Ο Snyder δε, τον έκανε να φαίνεται τόσο τρελός που αναρωτιόμουν γιατί δεν τον μάζεψε η κλούβα στην σκηνή του party, που ουρλιάζει βουβά ο άνθρωπος για χαπάκωμα και ύπνο σε λευκό καπιτονέ δωμάτιο.

O Ben Affleck υιοθετεί άψογα το ύφος «δεν μιλάω πολύ και όταν μιλάω δεν ξεκολλάνε τα χείλια μου» που είχε ο Bruce Wayne/Batman ως τώρα σε όλες τις κινηματογραφικές του ενσαρκώσεις. Πολύ καλή η Gal Gadot στον ρόλο της Wonder Woman, όσο προλαβαίνουμε να τη δούμε. Για τον ίδιο τον Henry Cavill δεν θα πω τίποτε, είναι super. Όνομα και πράγμα.

Φίλε και φίλη: Αν σου άρεσε η προηγούμενη περιπέτεια του Superman από τα χεράκια του Zack, θα σου αρέσει κατά 90% κι αυτή. Είναι φασαριόζικη, με πολλές καταστροφές, ανόητους χαρακτήρες που προχωρούν σε ανόητες πράξεις απλά επειδή ο σεναριογράφος βαριόταν και καλοφτιαγμένα εφέ με πολλά μπαμ μπουμ. Για κατανάλωση αναψυκτικού + pop corn για 2,5 ώρες σε μια σκοτεινή αίθουσα είναι οκ. Όχι όμως για να την περιμένεις πως και πως (βλέπε X-Men Apocalypse). (6/10)

Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία

Ελληνικό ντοκιμαντέρ για το πως μια χούφτα εργαζόμενοι προσπαθούν να ξαναστήσουν την επιχείρηση που τους ζούσε τόσα χρόνια και καταστράφηκε απο την μεγαλομανία και τις λάθος επιλογές των τότε αφεντικών τους. Η Φίλκεραμ Johnson δεν είναι η πρώτη βιομηχανία που έκλεισε μετά την ίδρυση θυγατρικής (η οποία λειτούργησε μόνο ως μαύρη τρύπα για τα έσοδα της μητρικής), αλλά είναι η πρώτη ελληνική που έγινε γνωστή παγκόσμια. Τα χρέη οδήγησαν τις δύο επιχειρήσεις σε λουκέτο, την κόρη του αφεντικού (που γενικά είναι χαμένη στον κόσμο της σύμφωνα με τις συνεντεύξεις που δίνει μέσα στα πλαίσια του ντοκιμαντέρ) στα δικαστήρια και τους πρώην εργαζομένους στην κατάληψη των εγκαταστάσεων ώστε να λειτουργήσουν με τον τρόπο που γνώριζαν το «θηρίο», παράγοντας προϊόντα που εμπορεύονται οι ίδιοι μέσω φίλων, συγγενών και ενός δικτύου υποστήριξης σε όλη την Ευρώπη. Η ΒΙΟ.ΜΕ. αποτελεί πια ένα παγκόσμιο σύμβολο επανάστασης και η ιστορία της ξετυλίγεται μέσα από το film του Απόστολου Καρακάση. (7/10)

Chocolat (Μεσιέ Σοκολά)

Μαύρος γιός Κουβανών σκλάβων καταλήγει ανερχόμενο όνομα ως κλόουν με το όνομα Σοκολά στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα. Βασισμένο σε άκρως ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, η ζωή του πρώτου διάσημου μαύρου καλλιτέχνη στη Γαλλία μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Roschdy Zem σε μια αξιόλογη παραγωγή και με μεγάλο ατού ολόκληρο το cast, αλλά συγκεκριμένα με τους Omar Sy και James Thierrée να λάμπουν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και να αποτελούν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ταινία.

Κι όμως κάτι λείπει. Ή ίσως το Chocolat προσπαθεί να είναι πολλά περισσότερα απ’ ό,τι θα έπρεπε; Βιογραφία, ταινία μιας ιδιαίτερης φιλίας μεταξύ δυο ανδρών, ακτιβιστικό δράμα αφύπνισης ή λίγο απ’όλα αυτά μαζί; Καλύπτοντας μια αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, γινόμαστε μάρτυρες αρκετών σημαντικών στιγμών αλλά οι εναλλαγές είναι γρήγορες και αρκετές φορές απότομες, πράγμα που μας κάνει να μην μπορούμε να συμπάσχουμε στο βαθμό που ίσως θα έπρεπε. Συνολικά το Chocolat είναι μια αξιόλογη ταινία, βασισμένη σε μια σημαντική ιστορία, με δυνατές ερμηνείες αλλά περισσότερο μπερδεμένη και με λιγότερο focus απ’όσο θα θέλαμε. (5/1ο)

A Perfect Day (Μια Υπέροχη Μέρα)

Κοντά στο τέλος του πολέμου στη Βοσνία μια παράταιρη ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν ως εθελοντές μαζί με κάποιους ντόπιους προσπαθούν να βρουν ένα μεγάλο και γερό σχοινί για να βγάλουν ένα πτώμα από ένα πηγάδι που εμποδίζει στους ντόπιους την πρόσβαση σε καθαρό νερό. Κι όμως κάτι τόσο απλό φαντάζει στην πράξη δύσκολο σε ένα τέτοιο περιβάλλον, καθώς στην αναζήτησή τους θα μπλεχθούν σε περιπέτειες και θα συναντήσουν ανεκδιήγητες καταστάσεις που όμως φαντάζουν φυσιολογικές σε καιρό πολέμου… Η ταινία του Fernando León de Aranoa είναι φυσικά δραματική αλλά ταυτόχρονα είναι καυστική και διαθέτει μπόλικο μαύρο χιούμορ και αστείους διαλόγους. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Benicio Del Toro και Tim Robbins δείχνουν να το διασκεδάζουν. Άσκοποι θάνατοι, ανθρώπινη εξαθλίωση και εκ διαμέτρου αντίθετα η δυσκολία του στρατού των Ηνωμένων Εθνών να βοηθήσει και να πράξει εκτός οδηγιών. Συνολικά το A Perfect Day είναι ενδιαφέρον σινεμά που συνοδεύεται από καλή και μη αναμενόμενη μουσική, αλλά κάπως πάσχει στο σύνολό του, καθώς αποτελεί περισσότερο συρραφή ενδιαφέρουσων σκηνών, κι ενώ σίγουρα έχει στοιχεία που αξίζουν, στο τέλος ίσως αναρωτηθείς τι πραγματικά είδες… (5/10)

Eva Νo Duerme (Η Εβίτα Δεν Κοιμάται Πια Εδώ)

Πολιτικό δράμα για τις απίστευτες βόλτες της σoρού της Evita Peron με τον Gael Garcia Bernal στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Evita Peron, μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας, πέθανε στα 33 της απο καρκίνο και ο κόσμος της Αργεντινής έπεσε σε μαύρη κατάθλιψη. Ταριχεύτηκε με μια νέα και καινοτόμα τεχνική για να γίνει η “Ωραία Κοιμωμένη”, με αποτέλεσμα το σώμα της να έχει ελαστικότητα και ζωντάνια (αντικατάσταση του αίματος απο γλυκερίνη και διατήρηση όλων των οργάνων μέσα στο σώμα). Εν τω μεταξύ, στη χώρα τα πραξικοπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και κάποιοι δικτάτορες θέλουν να βγάλουν το μύθο της Evita από τη μνήμη και τις καρδιές του κόσμου. Έτσι το άψυχο σώμα της, μετά την ταρίχευση του, κλάπηκε από τη στρατιωτική χούντα και κρύφτηκε από το Βατικανό, με αποτέλεσμα το όνομα της να προκαλεί λαϊκές εξεγέρσεις τα χρόνια που ακολούθησαν. Σύντομο, βαρετό και περίεργο ψευδοντοκιμαντέρ, πολύ περιορισμένου ενδιαφέροντος. (2/10)

κείμενα: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Σφιάκτος

Οι Ταινίες Της Εβδομάδας (24/03/2016)