CHRISTINA MICHALOU
Με ανανεωμένο λουκ, κοντά μαλλιά που ταιριάζουν στο νέο της ρευστό ρόλο “Victor-Victoria”, και πλατύ χαμόγελο, η Εβελίνα Παπούλια με υποδέχεται στο θέατρο “Πάνθεον” λίγο πριν ξεκινήσει την καθιερωμένη της πρόβα. Η φιλική της διάθεση μου προκαλεί ένα αίσθημα οικειότητας από την πρώτη στιγμή, γεγονός που ενισχύεται καθώς η συζήτηση ξεκινά.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Απόλλωνα Παπαθεοχάρη για αυτό το έργο;
Αυτή η δουλειά ήταν να γίνει πέρσι, με άλλο σκηνοθέτη και άλλη πρωταγωνίστρια. Δεν έγινε όμως, όχι γιατί προέκυψε κάτι, απλά ήταν έτσι οι χρόνοι που το έργο που παιζόταν τότε “τράβηξε” πολύ περισσότερο. Ο σκηνοθέτης και η ηθοποιός είχαν άλλη δουλειά κλεισμένη για φέτος, και έτσι ο Απόλλωνας αποφάσισε να κάνει ο ίδιος τη δουλειά αυτή. Και έτσι σκέφτηκε εμένα. Είχαμε συνεργαστεί ξανά σε πιο μικρή δουλειά, τρέφαμε ήδη έτσι κι αλλιώς μία εκτίμηση και ένα σεβασμό ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, και από την πρώτη στιγμή που αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά νομίζω ταιριάξαμε και απόλυτα. Ο Απόλλωνας είναι ένα νέο παιδί, πάρα πολύ ταλαντούχο, και αυτό που μου αρέσει είναι ότι βλέπει πολύ σφαιρικά τα πράγματα. Δεν κάνει μόνο τη σκηνοθεσία, κάνει και τα κοστούμια, έχει μία σφαιρική εικόνα στο πώς θέλει να είναι το αποτέλεσμα. Αυτό που ονειρεύεται το περνάει στους συνεργάτες του. Έφτιαξε και μία ομάδα που θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ ισχυρή, από τη μετάφραση και προσαρμογή με τη Μυρτώ Κοντοβά, την οποία θαυμάζω πολύ, μέχρι τους ηθοποιούς που επέλεξε. Χαίρομαι πάρα πολύ που ο Τόντι, που είναι και ο Πυγμαλίωνάς μου, είναι ο Γιάννης Ζουγανέλης. Έχουμε πολύ ωραία σκηνική επικοινωνία, και βάζει μια κωμική νότα, την οποία έτσι κι αλλιώς το έργο χρειάζεται, γιατί είναι κωμωδία. Όχι με την έννοια της κωμωδίας έτσι όπως τη φανταζόμαστε, αλλά είναι ένα πάρα πολύ ευχάριστο υπερθέαμα.
Ο ρόλος πώς σας φάνηκε στην αρχή; Σας τράβηξε το ενδιαφέρον;
Κοίταξε, το συγκεκριμένο μιούζικαλ αυτό ήταν ένα έργο που ήθελα πάντα να παίξω. Συνήθως στους ηθοποιούς που αρέσουν τα μιούζικαλ αυτό είναι ένα που πραγματικά κινεί το ενδιαφέρον. Είναι από τα παλιά μιούζικαλ και έχει και θεματολογία. Είναι μια θεματολογία ουσιαστική, παρά το γεγονός ότι την περνά με έναν πιο ανάλαφρο τρόπο. Πρόκειται για μια γυναίκα άνεργη, που ο φίλος της ο Τόντι τον οποίο γνωρίζει εντελώς τυχαία τη μεταμορφώνει σε άντρα, και ξαφνικά κάνει μια τεράστια επιτυχία και γίνεται σταρ του Παρισιού. Αυτό από μόνο του λέει πάρα πολλά. Ακόμα και μεταφορικά να το δεις, τη σήμερον ημέρα πάρα πολλοί άνθρωποι και πάρα πολλά παιδιά μπορεί να σπουδάζουν κάτι και εν τέλει να καταλήγουν να κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάποιες φορές καταλήγουν να τους βγαίνει σε καλό και σε κάποιες φορές όχι. Ταυτόχρονα το έργο πραγματεύεται σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τομέα της προσωπικότητας και της ελευθερίας της έκφρασης, όχι μόνο σε σεξουαλικό επίπεδο αλλά και σε ένα επίπεδο άποψης και αισθητικής των πραγμάτων. Στην ουσία μιλάει για το ότι η αγάπη δεν έχει φύλο. Και εκεί είναι που την πατάει ο εραστής της Βικτόρια. Γιατί ερωτεύεται στην πραγματικότητα έναν άντρα. Δεν ξέρει ότι είναι γυναίκα, και λέει “Αποκλείεται, μα εγώ είμαι στρέιτ, πως είναι δυνατόν να επιθυμώ έναν άντρα;” Και υπάρχει αυτός ο διχασμός.
Ήταν πρόκληση αυτός ο ρόλος για εσάς; Βρήκατε κάποια δυσκολία;
Είναι ένας πανδύσκολος ρόλος. Συν ότι και εμφανισιακά πρέπει να παραπέμπεις σε άντρα, όχι με την έννοια του πολύ σκληρού, αλλά ενός γκέι. Ταυτόχρονα τα μουσικά μέρη είναι εξαιρετικά δύσκολα, ίσως είναι από τα πιο δύσκολα μιούζικαλ που έχω κάνει. Οι χορογραφίες της Τσέιλι είναι πολύ δύσκολες. Γενικά παίζουμε με ένα τεράστιο μέτρο δυσκολίας και για εμάς είναι ένα τεράστιο στοίχημα.
Αναφέρατε ότι υπάρχουν αυτές οι δυσκολίες και στη σημερινή μέρα. Ότι τα νέα παιδιά μπορεί να αλλάξουν πορεία και να κάνουν μια άλλη δουλειά από αυτή που θα ήθελαν. Θεωρείτε ότι υπάρχουν κοινά σημεία μεταξύ του έργου και της πραγματικότητας ως προς τη δυσκολία πραγματοποίησης αυτών που θέλει μια γυναίκα σήμερα;
Σίγουρα για τη γυναίκα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Πιστεύω ότι μία γυναίκα δυσκολεύεται περισσότερο αν θέλει να τα κάνει όλα. Αν επιθυμεί δηλαδή και παιδιά και οικογένεια και να πετύχει στην καριέρα της, ή αν είναι άνεργη μάνα που προσπαθεί να βρει δουλειά. Ο άντρας μπορεί να στοχεύσει και μόνο στη δουλειά του, ακόμα κι αν έχει οικογένεια, και βεβαίως να είναι δίπλα στα παιδιά του, αλλά όχι με τόση “ένταση” ή με την ολοκληρωτική ευθύνη που μπορεί να έχει μια μάνα. Πόσο μάλλον αν είναι χωρισμένοι οι γονείς.
Θεωρείτε ότι υπάρχουν ταμπέλες; Δηλαδή ένας εργοδότης θα σκεφθεί ότι προτιμά να προσλάβει έναν άντρα αντί για μία γυναίκα;
Οι εργοδότες σκέφτονται έτσι πολλές φορές, βέβαια όχι στη δική μας δουλειά. Σε άλλου τύπου δουλειές θα σκεφθούν ότι ένας άντρας μπορεί να δουλέψει πολύ περισσότερες ώρες. Μία γυναίκα μπορεί να δουλέψει τις ίδιες ώρες, αλλά όχι αν έχει οικογένεια. Ή μία γυναίκα νεαρής ηλικία πυ θα θελήσει να κάνει οικογένεια και ενδεχομένως παιδιά. Αυτό ίσως τη φρενάρει. Τώρα αυτά παίζουν, και έχουν σχέση μόνο με τον άνθρωπο που είναι εργοδότης. Αλλά ναι, μπορεί να υπάρχουν και αυτές οι σκέψεις.
Εσείς στη δική σας δουλειά βιώσατε ποτέ σεξισμό;
Οι άντρες γενικότερα έχουν περισσότερες προτάσεις για δουλειές. Οι άντρες ηθοποιοί είναι πολύ λιγότεροι από τις γυναίκες ηθοποιούς έτσι κι αλλιώς. Αλλά δε μπορώ να σου πω ότι δέχθηκα σεξισμό. Ενδεχομένως γιατί κι εγώ έχω υιοθετήσει στη δουλειά μου μία πιο επιβλητική περσόνα. Στη δουλειά μου είμαι πάρα πολύ τετράγωνη, πάρα πολύ κάθετη. Είμαι της άποψης πως δεν μ’ αρέσει να χασομερώ. Θέλω να δουλέψω, να ολοκληρώσω, και μετά να συνεχίσω τη ζωή μου, γιατί μου αρέσει και η ζωή εκτός θεάτρου. Οπότε δίνω βάση και στην προσωπική μου ζωή, και στην οικογενειακή μου ζωή. Και επειδή προέρχομαι και από τον χώρο του χορού, και αυτό ήταν μια παιδεία από τα έξι μου χρόνια, είμαι πιο κάθετη στα πράγματα, δεν είμαι τόσο χαοτική.
Διεκδικείτε, δηλαδή.
Διεκδικώ χώρο και χρόνο. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό όταν βρίσκεσαι κάπου να είσαι ολοκληρωτικά εκεί, έτσι ώστε να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Θεωρείτε ότι η κοινωνία γενικά προοδεύει στο θέμα της ισότητας;
Πιστεύω ότι όλα αυτά έχουν καταρριφθεί. Δεν ξέρω βέβαια, γιατί εγώ είμαι σε έναν κύκλο που έχουν καταρριφθεί έτσι κι αλλιώς τα ταμπού, και δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχουν τόσο μεγάλο ταμπού έξω από τους ανθρώπους με τους οποίους εγώ συναναστρέφομαι. Η οικογένειά μου δεν είχε ποτέ τέτοιου είδους θέματα. Θυμάμαι τους γονείς μου να έχουν ανέκαθεν γκέι φίλους, οπότε δεν είχα μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτώ ότι κάποιους τους ενοχλεί. Ενδεχομένως κάποιους να τους ενοχλεί, αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα συντηρητισμού της στιγμής. Θέλω να πω ότι, όπως έχω προσέξει με το πέρασμα του χρόνου, ότι υπάρχουν άνθρωποι που σου λένε “άπαπα, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα” και αν βρεθούν με άλλους ανθρώπους που είναι πιο χαλαροί, θα δουν πως δεν είναι και τόσο κακό. Θέλω να σου πω ότι η γνώμη πια παίζει.
Παίζει και το περιβάλλον ρόλο πιστεύετε;
Αναμφίβολα. Οι άνθρωποι γενικώς πάντα θέλουν είτε να γίνονται αποδεκτοί είτε να ξεχωρίζουν. Αν θέλουν να γίνονται αποδεκτοί λένε πάντα καλά λόγια. Όταν θέλουν να ξεχωρίζουν λένε πάντα κακά.
Παρακολουθήσατε τα δρώμενα αναφορικά με το σύμφωνο συμβίωσης τους τελευταίους μήνες; Πώς σας φάνηκαν;
Μου φάνηκε πάρα πολύ σωστό. Απορώ γιατί δεν είχε γίνει νωρίτερα, διότι αυτό συζητείται πάρα πολλά χρόνια, συνεπώς δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο δεν ίσχυε αυτό και παλαιότερα. Δεν είναι κάτι το οποίο προσβάλλει τη θρησκεία ή την εκκλησία.
Η εκκλησία έχει άλλη γνώμη, θεωρεί ότι προσβάλλεται.
Όχι. Από τη στιγμή που δύο άντρες ή δύο γυναίκες δεν πηγαίνουν να παντρευτούν μέσα στον – κατά τη γνώμη τους – οίκο του θεού, δεν προσβάλλει κανείς κανέναν. Για εμένα το σύμφωνο συμβίωσης εξυπηρετεί πάρα πολύ τα δικαιώματα του ζευγαριού. Και ενδεχομένως είναι και ένας – κατά κάποιο τρόπο – γάμος δύο ανθρώπων, ο οποίος μπορεί να γίνει και σε δύο ανθρώπους ετερόφυλους. Δεν προσβάλλει καθόλου την εκκλησία το σύμφωνο συμβίωσης, δε θεωρώ καθόλου ότι υπάρχει πρόβλημα με αυτό. Ενδεχομένως για το Χριστιανισμό να είναι λίγο πιο περίεργο. Αν το σκεφτείς βέβαια, παλαιότερα δεν υπήρχαν αυτά. Ακόμα και από τον Αριστοφάνη, στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, έλεγαν ότι υπήρχαν τρία φύλα στο παρελθόν. Πρόκειται για μια ιστορία ρομαντική, μία άποψη του Αριστοφάνη, ότι υπήρχαν τρία φύλα που ήταν ενωμένα πλάτη με πλάτη, και υπήρχε ο άντρας με τη γυναίκα, ο άντρας με τον άντρα, και η γυναίκα με τη γυναίκα. Κάποια στιγμή εξοργίστηκαν οι θεοί και τους έκοψαν στα δύο, και από τότε ψάχνουμε να βρούμε το άλλο μας μισό. Οπότε γιατί να μη σεβαστούμε και μία άλλη άποψη.
Για την τεκνοθεσία ποια είναι η γνώμη σας;
Κοίταξε να δεις. Καταλαβαίνω όλο αυτό το μπέρδεμα που μπορεί να έχει ένα παιδί αν είναι και οι δύο γονείς γυναίκες ή άντρες. Παρόλα αυτά δεν έχει καμία σημασία αν μπορεί να μπερδευτεί, εφόσον αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν οι γκέι και ότι υπάρχουν και οι λεσβίες. Ένα παιδί δεν έχει ανάγκη από ένα ζευγάρι το οποίο είναι γκέι για να διαλέξει αν θα γίνει γκέι ή στρέιτ. Παίζουν αυτά. Είναι σαν να λέμε ότι τα γκέι ζευγάρια δεν θα βγάλουν γκέι παιδιά. Αυτό όπως έχουμε καταλάβει έχει απορριφθεί. Για εμένα τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, στοργή και προσοχή. Από εκεί και πέρα δεν πιστεύω καθόλου ότι ένα παιδί θα το απασχολήσει αν οι γονείς του είναι γκέι ή στρέιτ. Θα το απασχολήσει αν οι γονείς του είναι σωστοί και αν θα του δώσουν την αγάπη που χρειάζεται. Βέβαια το δύσκολο κομμάτι είναι να αποδεχτεί η κοινωνία αυτόν τον τρόπο ζωής, έτσι ώστε να μην στιγματιστεί το παιδί. Εκεί είναι λοιπόν το δύσκολο κομμάτι, αν η κοινωνία θα αποδεχτεί ένα παιδί και δεν θα το στιγματίσει.
Θεωρείτε ότι η παράσταση αυτή θα επηρεάσει καθόλου σε αυτόν τον τομέα; Να έρθει δηλαδή κάποιος με συγκεκριμένα ταμπού και να φύγει με λιγότερα, ή να προβληματιστεί μέσα από αυτό που θα δει;
Ενδέχεται. Δεν ξέρεις ποτέ τι παίρνει ένας θεατής φεύγοντας. Δε νομίζω ότι θα μπει σε μια διαδικασία προβληματισμού σε σχέση με το φύλο, αλλά σίγουρα θα σκεφτεί ότι μπορούμε να περάσουμε καλά και χωρίς τόση επιτηδευμένη κακία για κάτι που δεν γνωρίζουμε. Συνήθως φοβόμαστε αυτό που δεν γνωρίζουμε. Όταν το γνωρίσουμε, βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται να το φοβόμαστε καθόλου. Κάπως έτσι συμβαίνει. Αυτή η κατηγοριοποίηση, στρέιτ, γκέι, λεσβίες, εμένα γενικώς δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν θεωρώ ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Τώρα αν κάποιος είναι καλός ή κακός, μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του σε όποια σεξουαλική επιλογή και αν έχει. Για εμένα, η σεξουαλική επιλογή δεν κάνει τον άνθρωπο. Ο κάθε άνθρωπος έχει άλλου τύπου ορμές και άλλου τύπου αισθητική. Πιστεύω ότι το κομμάτι της αισθητικής επηρεάζει πάρα πολύ και την επιλογή μας. Δηλαδή, αναρωτιόμαστε για πολλούς ανθρώπους, πώς είναι δυνατόν να είναι γκέι; Δε σου πάει ο νους και ούτε φαίνεται κιόλας. Ε, για εμένα είναι καθαρά σεξουαλική και αισθητική επιλογή, και ακόμα και σαν τρόπος ζωής, μπορεί να αρέσει σε κάποιον περισσότερο. Γενικά τα βλέπω πολύ πιο απλά τα πράγματα.
Νομίζω έτσι είναι και το καλύτερο, να τα βλέπουμε λίγο εύκολα τα πράγματα.
Μα δε μπορώ να φανταστώ ότι θα δημιουργήσω στο κεφάλι μου πρόβλημα από εκεί που δεν υπάρχει. Πιο πολύ με ενοχλεί ένας συνειδητά κακός άνθρωπος παρά το οτιδήποτε άλλο. Αν μπορούμε να ζούμε μια χαρά όλοι γιατί να μην περνάμε και καλά;
Οι προσδοκίες σας ποιες είναι για αυτό το έργο;
Να σκίσει! Θέλω να πάει πάρα πολύ καλά. Πρώτα απ’ όλα γιατί το αγαπώ, δεύτερον γιατί αγαπώ πολύ τους συνεργάτες μου, με τους οποίους έχουμε δουλέψει πολύ ωραία. Έχουν κάνει όλοι τους πολύ καλή δουλειά. Ήταν όλοι πάρα πολύ προσηλωμένοι στη δουλειά αυτή, και πραγματικά αυτό θέλω, να γεμίσει το θέατρο.
Πότε ξεκινούν οι παραστάσεις;
Ξεκινάμε 12 Φεβρουαρίου.
Σας εύχομαι και ελπίζω να πάει πολύ καλά! Εξάλλου και η θεματολογία είναι επίκαιρη και θα τραβήξει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Δεν ξέρεις ποτέ, το θέμα είναι ότι είναι μια πολύ ωραία δουλειά. Δεν εστιάζω στην επικαιρότητα, γιατί επικαιρότητα μπορεί να είναι οτιδήποτε. Εστιάζω στο ότι είναι ένα πάρα πολύ ωραίο μιούζικαλ. Εμένα μου άρεσαν πάντα οι αμφίφυλοι ρόλοι, και μου αρέσει ότι παίζω ένα ανδρόγυνο πλάσμα. Έχει ενδιαφέρον για εμένα.
