Vasilis Thanopoulos
Νωρίτερα αυτό το μήνα, το Pew Research Center είχε δημοσιεύσει μια δημοσκόπηση σχετικά με την ανεκτικότητα 39 χωρών, απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Τα αποτελέσματα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα. Ενώ ένα υψηλό ποσοστό των ερωτηθέντων στη Δυτική Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική ήταν θετικό απέναντι σε ένα gay τρόπο ζωής, στις χώρες της Μέσης Ανατολής και στην υπόλοιπη Αφρική, το ποσοστό αυτό μειώνεται δραματικά.
Σύμφωνα, επίσης, με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, το ποσοστό ανεκτικότητας μιας κοινωνίας (κυρίως για τις χώρες της ανατολής) είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον θρησκευτικό εξτρεμισμό που επικρατεί στην εκάστοτε περιοχή. Σε ένα αστικό κέντρο, δηλαδή, όπου ο θρησκευτικός δογματισμός είναι περιορισμένος, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας είναι μεγαλύτερη, σε αντίθεση με κάποιες επαρχιακές περιοχές με πιο έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα.
Ανάμεσα στις χώρες που δημοσκοπήθηκαν και το Πακιστάν, στο οποίο το ποσοστό αποδοχής δεν ξεπερνά το 2%. Γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν, μιας και η ομοφυλοφιλία στην χώρα αυτή αποτελεί ποινικό αδίκημα.
Αυτό που μας εκπλήσσει όμως, είναι ο μεγάλος «εθισμός» του Πακιστανικού πληθυσμού στο gay πορνό. Πριν από μερικές εβδομάδες, μάλιστα, είχαμε δημοσιεύσει τα αποτελέσματα μιας έρευνας κατά την οποία το Πακιστάν έρχεται πρώτο στη χρήση των όρων «shemale sex», «teen anal sex» και «man fucking man» στην αναζήτηση, μέσω Google.
Επιπλέον, θα περίμενε κανείς ότι η αυξημένη αυτή αναζήτηση ομοφυλοφιλικού πορνογραφικού υλικού θα συνέβαινε στα μεγάλα και κοσμοπολίτικα κέντρα του Πακιστάν. Αντ’αυτού η μεγαλύτερη τάση παρουσιάζεται κυρίως στα επαρχιακά κομμάτια της χώρας, Περιοχές δηλαδή με διάχυτη ισλαμική ταυτότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πόλη Πεσαβάρ που αποτελεί σημαντικό κέντρο συντηρητικών ισλαμιστών,
Η Farahnaz Ispahani, ειδική σε θέματα πακιστανικών μειονοτήτων στο Woodrow Wilson International Center και πρώην βουλευτής του Πακιστάν, επισημαίνει ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα θέμα ταμπού για τη χώρα. Σε σημαντικές πόλεις όπως η Lahore και το Karachi, οι ομοφυλόφιλοι μπορούν αναπτύξουν ένα δίκτυο συμμάχων, έξω από τα όρια της φυλής τους ή της οικογένειας. Σε περιοχές όμως όπως το Peshawar τα πράγματα είναι πολύπλοκα.
Την ίδια στιγμή, συνεχίζει, οι διώξεις σε βάρος των μειονοτήτων (συμπεριλαμβανομένων και των gay) έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο καιρό στο Πακιστάν, ενώ μέχρι και η ελεύθερη συζήτηση για την ομοφυλοφιλία θεωρείται παράνομη. «Ο θρησκευτικός εξτρεμισμός βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οι Ινδουιστές αναγκάζονται να αλλάξουν πίστη, ενώ χριστιανοί οι τιμωρούνται σκληρά. Κανένας δεν είναι ασφαλής αυτές τις μέρες. Οπότε τι μένει για τους Πακιστανούς gay. Η παρακολούθηση πορνό».
Ένα μέρος της δημοσιότητας του gay πορνό στη χώρα, δικαιολογείται βέβαια και από το γεγονός, ότι κάποιοι προοδευτικοί μουσουλμάνοι έχουν συχνά σωματικές επαφές με άλλους άνδρες, χωρίς να θεωρούν τον εαυτό τους ομοφυλόφιλο.
«Η πραγματική αγάπη μπορεί να προέλθει για αυτούς από έναν αρσενικό σύντροφο» δηλώνει η Ispahani και συνεχίζει: « Οι περισσότεροι βλέπουν τις γυναίκες τους μόνο σαν τις μητέρες των παιδιών τους»
Η Shereen El Feki, συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου «Sex and the Citadel: Intimate Life in a Changing Arab World», υποστηρίζει ότι η υπάρχουσα αντίληψη σχετικά με την ομοφυλοφιλία στον Πακιστάν συνάδει με τα δικά της ευρήματα, σχετικά με την σεξουαλικότητα στη Μέση Ανατολή. Μια αντίληψη που τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται κυρίως από τους φονταμενταλιστές κληρικούς.
«Οι Συντηρητικοί Ισλαμιστές, βρίσκονται ουσιαστικά στην εξουσία προσπαθώντας να οδηγήσουν το Ισλάμ σε πολύ πιο σκληρά και στενά μονοπάτια. Ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχεις αυτό είναι να μιλήσεις για το ρόλο της γυναίκας αλλά και για θέματα που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα και την ομοφυλοφιλία».
Πολύ πριν την άνθιση του Ισλαμισμού, σχολιάζει η El Feki, η Μέση Ανατολή και η Ινδία είχαν μια παράδοση στον εορτασμό του ομοφυλοφιλικού έρωτα. Τα τελευταία χρόνια η ανεκτικότητα αυτή ξεχάστηκε.
«Μπορείτε να βρείτε στους περισσότερους πολιτισμούς της Δύσης μια πιο ανοιχτή προσέγγιση σε θέματα διαφορετικότητας, ανεξάρτητα από την ισχύουσα θρησκευτική ιδεολογία. Για αυτό και οποιαδήποτε προσπάθεια διαλόγου με την Αραβική κοινότητα εμπίπτει στις θεωρίες συνομωσίας για υποβάθμιση της Αραβικής κουλτούρας από τον δυτικό τρόπο ζωής».
«Η αλήθεια είναι, ότι πολύ πριν οι δυτικοί μιλήσουν ανοικτά για την ομοφυλοφιλία, οι Άραβες έγραφαν για αυτή πολύ συχνά. Η Ιστορία μας όμως, έρχεται να ξαναγραφτεί από ακραίους Ισλαμιστές».
