Αν κάτι με ενδιαφέρει στην πολιτική, σίγουρα δε είναι οι πολιτικοί, οι καρέκλες τους και το γεγονός ότι ζουν στο δικό τους κόσμο. Με ενδιαφέρουν οι συνέπειες των πολιτικών πράξεων στη ζωή των πολιτών της χώρας. Με ενδιαφέρουν οι ελευθερίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα, αυτά που μερικοί και πολύ λανθασμένα θεωρούν δεδομένα. Αυτά τα οποία καταπατούνται συνεχώς και τα οποία βλέπω να καταπατούνται καθημερινά.
Η προεκλογική περίοδος στη Γαλλία, δείχνει μια υποψήφια, την Marine Le Pen να φλερτάρει με τη ΛΟΑΔ κοινότητα με μοναδικό σκοπό τους ψήφους τους. Το χειρότερο είναι που πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι 15,4% της ΛΟΑΔ κοινότητας σκοπεύει να ψηφίσει για το ακροδεξιό κόμμα της Le Pen. Ένα κόμμα το οποίο έχει ιδρύσει ο πατέρας της, ο οποίος είναι γνωστός για τις ομοφοβικές του δηλώσεις, για την άρνηση του Ολοκαυτώματος, για τις προσβλητικές δηλώσεις του για του μετανάστες, για τον ρατσισμό του και το μίσος του για τους πάντες. Από την άλλη μόνο το 10,8% της Γαλλικής ΛΟΑΔ κοινότητας θα υποστηρίξει το κόμμα UMP και τον Nicolas Sarkozy. Πάλι καλά δηλαδή που δε διαβάζω την άλλη δημοσκόπηση που της δίνει 19,5% και 20% στον Nicolas Sarkozy, γιατί η διαφορά είναι τόσο μικρή που θα με κάνει να τρέξω σε φαρμακείο ή σε κάποιο ιατρό.
Τα αποτελέσματα αυτών των δημοσκοπήσεων είναι τρομακτικά αν κανείς σκεφτεί ότι το 63% του πληθυσμού της Γαλλίας, στο οποίο περιλαμβάνεται και 51% των ψηφοφόρων του κυβερνώντος UMP ( δημοσκόπηση της BVA για την εφημερίδα Le Parisien, 14/01/2012 ) στηρίζει τα ΛΟΑΔ δικαιώματα και το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου.
Είναι τρομακτικό να βλέπει κανείς ότι το πολιτικό μίσος για μια παράταξη, κάνει τη ΛΟΑΔ κοινότητα να επιλέγει να δώσει τη ψήφο της στην Le Pen αντί να τη δώσει στη δεξιά. Και δε με αφορά αν θα κερδίσει η δεξιά ή η αριστερά, αλλά αν θα κερδίσει ο φασισμός και η δημοκρατία. Ας κερδίσει όποιος θέλει, εκτός της Le Pen !!!!!! Εκεί βρίσκεται για μένα το θέμα, στην ιδεολογία και όχι στο χρώμα. Μπορεί το κόμμα του προέδρου Sarkozy να έχει κάποια ακραία στοιχεία αλλά δεν είναι όλο ακραίο όπως της Le Pen !!! Με ενδιαφέρει να συνεχιστεί να ισχύει το Liberté, Égalité, Fraternité. ( μετάφραση : Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα )αυτές οι τρεις μαγικές λέξεις, που όλοι τις ενστερνίζονται αλλά ελάχιστοι τις πιστεύουν ή τις εφαρμόζουν.
Πριν από λίγο καιρό, παρακολουθούσα μια συνέντευξη του Jimmy LaSalvia, του εκτελεστικού διευθυντή της GoProud στην οποία συμφωνούσε ανοιχτά με τον Andrew Breitbart ότι είναι «προκλητικό» για κάποιον ομοφυλόφιλο να ανήκει στη δεξιά, ενώ το ” μεγαλύτερο μέρος ” της κριτικής προέρχεται από το πιό αριστερό τμήμα της ΛΟΑΔ κοινότητας.
Ο Breitbart, μέλος των συμβουλευτικών επιτροπών της GOProud και ο οποίος είναι παντρεμένος με γυναίκα, είχε εμφανίστει στο WNYC και συζήτησει για την ψήφο της ΛΟΑΔ κοινότητας στα κόμματα της δεξιάς με τον οικοδεσπότη Brian Lehrer.
Λίγες μέρες μετά, ο Jimmy LaSalvia σε συνέχεια της συνέντευξης του Breitbart, σχολίασε τα διάφορα θέματα της συζήτησης, συμπεριλαμβανομένης της αντίθεσης μερίδας της ΛΟΑΔ κοινότηας στην ισότητα του γάμου και τις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει ένας ομοφυλόφιλος δεξιός.
«Πιστεύω ότι όσα είπε ο Andrew για τους δεξιούς στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Πράγματι εκεί που βρίσκεται η περισσότερη αδιαλλαξία, είναι στην ΛΟΑΔ κοινότητα που ανήκει στην αριστερά».
«Υπάρχουν μερικοί στη δεξιά που δεν συμπαθούν τους ομοφυλόφιλους ; Βέβαιος, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των κριτικών μας προέρχεται από την αριστερά.»
Ο Breitbart συζήτησε επίσης τη σημασία της ψήφου της ΛΟΑΔ κοινότητας, την οποία ο LaSalvia υποστήριξε με στοιχεία δημοσκόπησης. Σύμφωνα με τις στατιστικές που ανέφερε, περίπου 28% της ομοφυλοφιλικής κοινότητας, ψήφισαν τον John McCain για Πρόεδρο το 2008, και 31% υποστήριξε δημοκρατικούς υποψηφίους στις ενδιάμεσες εκλογές.
Η συζήτηση αυτή, έχει ως θέμα ένα θέμα το οποίο βλέπουμε σε όλες τις χώρες. Στο μεγαλύτερο ποσοστό, η ΛΟΑΔ κοινότητα στηρίζει κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς . Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή παραδοσιακά ο χώρος αυτός στηρίζει τα ΛΟΑΔ δικαιώματα ανοιχτά. Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό της ΛΟΑΔ κοινότητας, ακόμα και αν αυτό πολλοί το θεωρούν μικρό, το οποίο ανήκει στην κεντροδεξιά.
Στην Ελλάδα, η πολιτική αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία δεν έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Έχει χάσει την αξιοπιστία της σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και δεν μιλάμε μόνο για τα όσα βλέπουμε και ακούμε το τελευταίο διάστημα.
Κάποια κόμματα, ιδιαίτερα της αριστεράς, είχαν δηλώσει το παρελθόν ότι στηρίζουν τα ΛΟΑΔ ζητήματα. Κάποια έγιναν κυβέρνηση, άλλα όχι. Αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα εδώ και αρκετό καιρό. Κανένα κόμμα δεν έχει το πολιτικό θάρρος να πει ανοιχτά, ότι όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και να ψηφίσει σχετικούς νόμους. Φοβούνται μη χάσουν τους πιο συντηριτικούς ψηφοφόρους τους.
Τόσα χρόνια πάμε και ψηφίζουμε την αριστερά, επειδή παραδοσιακά ο χώρος αυτός στηρίζει κατά κάποιο τρόπο τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Φυσιολογικά, μιας και κόμματα της ευρύτερης αριστεράς έχουν βρεθεί στην εξουσία για πολλά χρόνια, θα έπρεπε η Ελλάδα να είναι Σουηδία ή Ολλανδία σε ότι αφορά τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Αλλά αντί αυτού δεν έχει γίνει τίποτα. Υποσχέσεις που απλά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, με τον ομοφοβικό νόμο στην Ουγκάντα, είχα έρθει για λογαριασμό του antivirus σε επικοινωνία με όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου για να μάθω τη θέση τους στο θέμα. Κανένα δεν έκανε καμία δήλωση, όταν σε παγκόσμιο επίπεδο, αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεις καταδίκαζαν το σχέδιο νόμου. Αλλά στην Ελλάδα, όλοι σιώπησαν. Ακόμα και η Προεδρία της Δημοκρατίας επέλεξε να μη πάρει θέση. Μερικά κόμματα το ανέφεραν στο δελτίο τύπου για την παγκόσμια ημέρα κατά της ομοφοβίας και αφού το σχέδιο νόμου δεν είχε ψηφιστεί, μιας και το κοινοβούλιο της Ουγκάντα είχε κλείσει για το καλοκαίρι. Προσωπικά το θεωρώ προσβολή. Ναι, προσβολή γιατί αν σέβεσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα, οφείλεις να σέβεσαι και τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Το να μην απαντάς ή να επιλέγεις να αγνοήσεις το θέμα επειδή αφορά τα ΛΟΑΔ δικαιώματα προσβάλλει τον λαό ή τουλάχιστον ένα σημαντικό κομμάτι του.
Αλλά εδώ και χρόνια οι προσβολές είναι πολλές και συνεχόμενες. Με προσβάλλει το γεγονός ότι έχω μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση. Με ενοχλεί ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας ( κάποιοι τουλάχιστον ) επέλεξαν να δημιουργήσουν μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση και ειδικά το γεγονός ότι έχουν περιλάβει πολιτικά ή μη πρόσωπα τα οποία ο λαός μας δεν επέλεξε. Διότι, προσωπικά θεωρώ τις εκλογές την μοναδική απάντηση στην αληθινή δημοκρατία. Δεν θεωρώ δημοκρατία τα διλλήματα και τους εκβιασμούς. Προσωπικά θεωρώ ότι λόγω της κρίσης, η νέα κυβέρνηση έπρεπε να δημιουργηθεί με στελέχη από όλα τα εκλεγμένα στο κοινοβούλιο κόμματα. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε ας δημιουργηθεί με την εκλεγμένη κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Και αν πάλι ούτε αυτό δεν είναι δυνατό ή αρκετό, τότε η μόνη λύση είναι οι εκλογές.
Με ενοχλεί που στην κυβέρνηση αυτή βρίσκεται ένα κόμμα το οποίο δεν έχει επιλέξει ο λαός ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Οι επικριτές του, κυρίως από τον χώρο της αριστεράς, το τοποθετούν στην ακροδεξιά, κάτι που το ίδιο το κόμμα αρνείται. Εξάλλου σύμφωνα με το πολιτικό πρόγραμμά του δηλώνει επίσημα ότι είναι δημοκρατικό, ορθόδοξα λαϊκό, ανθρωποκεντρικό, εκσυγχρονιστικό και ελληνοκεντρικό κόμμα. Επιπλέον δηλώνει επίσημα ότι δεν είναι δογματικά αντί-αμερικανικό ή αντί-ευρωπαϊκό, δεν είναι εθνικιστικό, δεν είναι ακροδεξιό, δεν είναι ρατσιστικό και δεν είναι θρησκευτικά φονταμενταλιστικό. Πώς είναι βέβαια δυνατό ένα κόμμα το οποίο δηλώνει ορθόδοξα λαϊκό να μην είναι θρησκευτικά φονταμενταλιστικό δεν το έχω καταλάβει, αλλά ποιός είμαι εγώ για να το καταλάβω ; Ένας απλός πολίτης και τίποτα παραπάνω. Δηλαδή αυτό το κόμμα δεν είναι για αλλόθρησκους ; Μόνο για Ορθοδόξους ; Και από πότε πολιτική και θρησκεία συμβαδίζουν ; Πράγματι, από πάντα, μιας και δεν έχει γίνει διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους ( θα γίνει άραγε ποτέ ; ) .
Εδώ βέβαια πρέπει να σημειωθεί και η δύναμη της Εκκλησίας αλλά και ο ρόλος που διαδραματίζει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας, στο οποίο κατοχυρώνεται η ανεξιθρησκία, ο Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός αναγνωρίζεται ως η “επικρατούσα θρησκεία” στην Ελλάδα. Η εκκλησία της αγάπης, δηλώνει συνεχώς την ομοφοβία της θέλοντας να επικρατήσει το δικό της. Αν αυτό είναι αγάπη, τι είναι τότε το μίσος ; Ως Έλληνας φορολογούμενος πολίτης και επιχειρηματίας, το θεωρώ προσβλητικό. Με προσβάλλει το γεγονός ότι δεν έχει γίνει διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους και που οι φόροι μου πληρώνουν «άγιους πατέρες» για να βρίζουν μια μερίδα του πληθυσμού. Με προσβάλλει το γεγονός ότι σε κάθε επίσημη εκδήλωση παραβρίσκονται εκπρόσωποι της Εκκλησίας. Από τη στιγμή που έχουμε ανεξιθρησκία τότε θα πρέπει να καλούνται εκπρόσωποι όλων των θρησκειών και δογμάτων, διαφορετικά κανείς. Στο δυτικό κόσμο υπολογίζεται ότι η ΛΟΑΔ κοινότητα αποτελεί το 10% του πληθυσμού μιας χώρας. Με αυτούς τους αριθμούς, η Ελληνική ΛΟΑΔ κοινότητα πρέπει να αριθμεί περίπου 1.078.769 άτομα. Με προσβάλλει το γεγονός ότι με τους φόρους μου και τους φόρους της ΛΟΑΔ κοινότητας, κάποιοι άνθρωποι λένε ότι θέλουν και δεν υπάρχει ένας νόμος που να μας προστατεύει. Από τη στιγμή που κάποιος ζει με τα δικά μας χρήματα, είναι δημόσιος υπάλληλος και οφείλει να μας σέβεται και να σέβεται τα χρήματα μας. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να μας προσβάλλει. Άλλωστε αν δεν κάνω λάθος, όταν κάποιος γίνεται ιερέας ή μοναχός επιλέγει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Είναι δικαίωμα του και το σέβομαι απόλυτα, αλλά η πολιτική, αν δε κάνω λάθος, είναι εγκόσμια και όχι πνευματική. Αν θέλεις να κάνεις πολιτική, τότε δε μπορείς να μιλάς από τον άμβωνα αλλά από μια εξέδρα την οποία έχεις εσύ πληρώσει και όχι εμείς. Θέλεις να κάνεις πολιτική ; Έχεις το κάθε δικαίωμα, απλά αντί για ιερέας ή μητροπολίτης θα πρέπει να γίνεις πολιτικός. Και αυτό γιατί εδώ δεν είναι Ιράν, τουλάχιστον όχι ακόμη. !!!
Στην οικονομική περίοδο που ζει η χώρα μας και εμείς όλοι θα έπρεπε να υπάρχει αδελφότητα. Αδελφότητα, σημαίνει να συμπαραστέκεσαι στον πόνο του άλλου και τα προβλήματά του. Αδελφότητα σημαίνει να μάχεσαι και για τη δική του ισότητα και ελευθερία. Αλλά αυτό δε συμβαίνει. Ζούμε όλοι μας τις συνέπειες της κρίσης καθημερινά. Πληρώνουμε και εμείς τον κάθε νέο φόρο, τα χαράτσια και βλέπουμε τα εισοδήματα μας να μηδενίζονται. Έχουμε τα ίδια προβλήματα και τους ίδιους φόβους που έχουν και οι υπόλοιποι πολίτες.
Επιπλέον όμως εμείς δεν έχουμε την ισότητα που έχουν οι υπόλοιποι. Γιατί η Πολιτεία μας, μας θεωρεί πολίτες τρίτης κατηγορίας. Ναι, τρίτης κατηγορίας, διότι δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα που έχει κάποιος άλλος, παρά έχουμε μόνο τις ίδιες υποχρεώσεις. Είναι προσβλητικό το γεγονός, ότι το κράτος μας, η επίσημη πολιτεία μας θεωρεί πολίτες τρίτης κατηγορίας και με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης μας αγνοεί. Είναι προσβλητικό και προκλητικό το γεγονός ότι σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, οφείλουμε και έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις με όλους τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας, μέρος της οποίας ( και εδώ περιλαμβάνω και το επίσημο κράτος ) μας θεωρεί πολίτες τρίτης κατηγορίας, αλλά να μην έχουμε ίσα δικαιώματα.
Βέβαια το μεγάλο ερώτημα, σε αυτή την περίπτωση είναι το ποιος φταίει που δεν μας αναγνωρίζουν θεμελιώδη και βασικά δικαιώματα. Πιστεύω όλοι μας και περιλαμβάνω και τη ΛΟΑΔ κοινότητα. Πιστεύω ότι η ΛΟΑΔ κοινότητα, θα έπρεπε να δέχεται τόσο την αριστερά, όσο και τη δεξιά, για το κοινό συμφέρον της κοινότητας και την αναγνώριση των δικαιωμάτων της. Η ΛΟΑΔ κοινότητα οφείλει να στηρίζει όλους τους ανοιχτά ΛΟΑΔ υποψηφίους αλλά και τους LGBT-Friendly υποψηφίους , σε όποια πολιτική παράταξη και αν ανήκουν , για το κοινό συμφέρον της κοινότητας και την αναγνώριση των δικαιωμάτων της. Εδώ όμως οφείλω να τονίσω και να ξεκαθαρίσω ότι η κοινότητα οφείλει να στηρίξει κάθε πολιτικό ή παράταξη που τονίζει ανοιχτά ότι στηρίζει τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Τα κόμματα τα οποία περιλαμβάνουν τα ΛΟΑΔ δικαιώματα στο επίσημο πρόγραμμα τους. Τα κόμματα τα οποία περιλαμβάνουν την ισότητα και τα ΛΟΑΔ δικαιώματα στο επίσημο καταστατικό τους. Τα κόμματα τα οποία αναφέρουν ξεκάθαρα ότι μέσα στον πρώτο χρόνο θα ψηφίσουν και θα νομιμοποιήσουν το γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Τα κόμματα τα οποία θα αναγνωρίσουν το δικαίωμα στην υιοθεσία σε κάθε ζευγάρι. Τα κόμματα τα οποία θα δώσουν ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Τα κόμματα τα οποία θα αναγνωρίσουν ότι και τα ομόφυλα ζευγάρια υποφέρουν από την οικονομική κρίση και τις συνέπειες της. Τα κόμματα τα οποία θα αναγνωρίσουν και θα αγωνιστούν ώστε να μην υπάρχουν πλέον διαχωριστικές γραμμές και κατηγορίες πολιτών. Σε μια κατεστραμμένη οικονομικά και όχι μόνο Ελλάδα, οφείλουμε να βρούμε τι μας ενώνει και όχι τι μας χωρίζει, γιατί αν επιλέξουμε το τι μας χωρίζει, τότε εύκολα θα βρεθούμε στα άκρα και δε θα καταφέρουμε τίποτα ( για μια ακόμη φορά ).
Δυστυχώς η σύγχρονη πολιτική σκηνή με κάνει να φτάνω στο συμπέρασμα ότι ίσως το καλύτερο είναι η ΛΟΑΔ κοινότητα να στηρίζει ανθρώπους και όχι παρατάξεις. Και αυτό γιατί ακόμα και το μέχρι πρόσφατα κυβερνών κόμμα, το οποίο είχε υποσχεθεί πολλά δεν έκανε τίποτα για εμάς, άρα γιατί να κάνουμε εμείς για αυτό ; Γιατί να το ψηφίσουμε ξανά ; Ένας πολιτικός ( ή ένα κόμμα ) ο οποίος στηρίζει ανοιχτά τα ΛΟΑΔ ζητήματα, ανεξαρτήτως από τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει, είναι σύμμαχος της κοινότητας. Αντιθέτως ένας ΛΟΑΔ πολιτικός που δεν υποστηρίζει τα δικαιώματα της κοινότητας δεν είναι σύμμαχος της. Θεωρώ πώς είναι «υποχρέωση» της ΛΟΑΔ κοινότητας να «ζητήσει» από κάθε υποψήφιο πολιτικό να δηλώσει τις θέσεις του στα ΛΟΑΔ ζητήματα. Αυτό θα επέτρεπε στην κοινότητα να στηρίξει τους συμμάχους της και όχι κόμματα, όπως θεωρώ πώς ήρθε ο καιρός για όλα τα κόμματα στην Ελλάδα να δηλώσουν ξεκάθαρα τις θέσεις τους στα ΛΟΑΔ ζητήματα και να μην τα αγνοούν. Και αυτό γιατί ήρθε η ώρα να πούμε ανοιχτά σε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς ότι δεν τους στηρίζουμε αν δεν μας στηρίξουν.
Παράλληλα, όμως θεωρώ ότι η ΛΟΑΔ κοινότητα οφείλει να ακολουθήσει την εποχή της. Οφείλουμε να ενώσουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας να απαιτήσουμε με μια ενιαία φωνή τα ΛΟΑΔ δικαιώματα, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς δεν θα το κάνει κανείς στη θέση μας. Και εδώ καλώ και τους φίλους μας που δεν ανήκουν στη ΛΟΑΔ κοινότητα, όσους πολίτες θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα σε αυτόν τον τόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις δικές μας. Εμείς οφείλουμε σαν κοινότητα να πούμε ανοιχτά και ξεκάθαρα σε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς ότι δεν τους στηρίζουμε αν δεν μας στηρίξουν, ώστε να καταλάβουν κόμματα και πολιτικοί ότι η ΛΟΑΔ ψήφος έχει δύναμη. Να καταλάβουν κόμματα και πολιτικοί ότι η ΛΟΑΔ κοινότητα είναι ενωμένη και έχει συμμάχους στους αγώνες της. Το σημαντικότερο είναι θεωρώ ότι ήρθε η ώρα η ΛΟΑΔ κοινότητα να στηρίξει όσους και όσες είναι ήδη ανοιχτά ΛΟΑΔ ( και που μας στηρίζουν ανοιχτά ) και να αποδείξει ότι τους στηρίζει πραγματικά και ειλικρινά. Ήρθε η ώρα να ενωθούμε και όλοι μαζί να στηρίξουμε το κοινό μας συμφέρον, τα δικαιώματα μας, τις ελευθερίες μας, την ίδια την κοινότητα μας, την ίδια μας τη ζωή.
Παράλληλα θεωρώ ότι ήρθε η ώρα , στην Ελλάδα να σταματήσουν να κρύβονται τα ΛΟΑΔ άτομα και να ανοιχτούν. Πώς είναι δυνατόν θα σε σεβαστεί κάποιος όταν εσύ ο ίδιος ντρέπεσαι για αυτό που είσαι ; Πόσοι από εσάς έχετε κατέβει στο pride ; Πόσοι από εσάς θεωρείτε δεδομένες τις ελευθερίες σας ; Πόσοι από εσάς θεωρείτε ότι οι ΛΟΑΔ οργανώσεις πρέπει να ασχοληθούν με αυτά τα θέματα αλλά εσείς δεν είστε καν εθελοντής σε κάποια οργάνωση ; Θα μου πείτε ότι φοβάστε μη σας δει κανείς. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσετε. Στηρίξτε οικονομικά ΛΟΑΔ επιχειρήσεις, ΛΟΑΔ οργανώσεις. Ας σταματήσει επιτέλους η ομοφοβία που υπάρχει και στο εσωτερικό της ΛΟΑΔ κοινότητας. Υπάρχουν βουλευτές, υπουργοί, στελέχη, καλλιτέχνες, παρουσιαστές που γνωρίζουμε όλοι μας ότι είναι ΛΟΑΔ αλλά επιλέγουν να λένε το αντίθετο ή να σιωπούν. Ήρθε η ώρα να κάνουν coming out και η κοινότητα μας να τους στηρίξει με ειλικρίνεια. Να τους στηρίξει βέβαια μόνο αν και οι ίδιοι/ οι ίδιες στηρίξουν ανοιχτά την κοινότητα. Πιστεύω ότι ένας ανοιχτά ΛΟΑΔ πολιτικός που θα στηρίζει όμως και ανοιχτά την κοινότητα, σε αυτή την περίοδο, θα έχει θετική ανταπόκριση από τον ελληνικό λαό, όχι μόνο από τη ΛΟΑΔ κοινότητα αλλά από μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αναζητά πλέον την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια και την τιμιότητα. Θα ήθελα να δω ανοιχτά ΛΟΑΔ εκλεγμένους αλλά και ΛΟΑΔ φιλικά προσκείμενους πολιτικούς ( LGBT-Friendly ) με όλα τα κόμματα και αυτό για τη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας. Θα ήθελα να δω μια κοινότητα ενωμένη να ζητά ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις για όλους τους πολίτες της.
Πολύ σωστά θα μου πείτε, πώς το σωστό είναι η ΛΟΑΔ κοινότητα να στηρίξει κάθε υποψήφιο ή κόμμα το οποίο θα στηρίξει ανοιχτά την κοινότητα μας. Θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι υπάρχουν κάποιες λεπτές γραμμές. Υπάρχουν παρατάξεις στις οποίες δε μπορούμε να χαρίσουμε την αξιοπρέπεια των αγώνων μας, την αξία των δικαιωμάτων μας και το τίμημα της ελευθερίας μας. Και αυτό όχι γιατί επιλέγουμε να τους αποκλείσουμε. Απλά η ταυτότητα κάποιων παρατάξεων, η πολιτική ιδεολογία τους, η κουλτούρα τους, δεν είναι η δικιά μας . Και αυτό γιατί κάποιες οι παρατάξεις δεν είναι, δεν ήταν ποτέ και δε θα είναι ποτέ ΛΟΑΔ φιλικά προσκείμενες ( LGBT-Friendly ). Δε μιλάω για κάποιο κόμμα συγκεκριμένα, γιατί δυστυχώς ακραία στοιχεία υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα κόμματα. Ακραία στοιχεία υπάρχουν, αλλά αντιθέτως δεν υπάρχουν τομείς για τα ΛΟΑΔ δικαιώματα σε όλα τα κόμματα. Τα περισσότερα κόμματα δεν περιλαμβάνουν καν τα ΛΟΑΔ δικαιώματα στο επίσημο πρόγραμμα τους. Και όσα το κάνουν, συνήθως το κάνουν με μικρά γράμματα. Γνωρίζετε κάποιον πολιτικό, εκλεγμένο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο που έχει πει ότι είναι ΛΟΑΔ ή που αγωνίζεται για τα ΛΟΑΔ δικαιώματα ; Ποιος πολιτικός έχει το κουράγιο να έρθει στο pride της Αθήνας ; Και δε μιλώ για σήμερα που λόγω κρίσης φοβάται να βγει. Τόσα χρόνια θα έπρεπε τουλάχιστον το 50% της ευρύτερης αριστεράς να έχει έρθει στο pride και να μιλά στα κανάλια για τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Ένας εκπρόσωπος, που κανείς δεν τον ξέρει, δε μου λέει τίποτα. Θέλω να το ακούσω από το στόμα υπουργού. Θέλω να ακούσω από το στόμα υπουργού ή ακόμη καλύτερα, από το στόμα ενός πρωθυπουργού, από το στόμα ενός προέδρου ενός κόμματος. Θέλω να ακούσω από το στόμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι σε αυτή την χώρα !!!!
Συμπληρωματικά στα παραπάνω θα αναφέρω πάλι τη Γαλλία και δε θα σας κρύψω ότι τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης του περιοδικού TETU για τη διάθεση ψήφου της Γαλλικής ΛΟΑΔ κοινότητας με τρόμαξαν. Το ότι το 15,4% της ΛΟΑΔ κοινότητας σκοπεύει να ψηφίσει για το κόμμα της Le Pen και μόνο 10,8% της Γαλλικής ΛΟΑΔ κοινότητας θα υποστηρίξει το κόμμα UMP και τον Nicolas Sarkozy το θεωρώ τρομακτικό. Η πίεση χτυπά Limit-Up και το DNA μου κάνει το τρενάκι του θανάτου. Μας πώς είναι δυνατόν μια κοινότητα όπως η ΛΟΑΔ κοινότητα να της δίνει τέτοιο ποσοστό ; Και αν νευριάζω και ταυτόχρονα προβληματίζομαι, δεν είναι μόνο γιατί το ποσοστό αυτό το δίνει η ΛΟΑΔ κοινότητα. Το ίδιο προβληματισμένος θα ήμουν αν το έδιναν άλλες κοινότητες οι οποίες στο παρελθόν έχουν δεχτεί επίθεση από το κόμμα της και τους οπαδούς της.
Εδώ και καιρό θέλω να γράψω ένα άρθρο για τα όσα βλέπω γύρω μου να συμβαίνουν, αλλά πάντα το καθυστερώ. Ο λόγος είναι απλός. Δε ξέρω αν θέλω να μιλήσω για την πολιτική, για λανθασμένες επιλογές, για πολλά που με ενοχλούν. Πριν λίγες ημέρες όμως, διάβασα την ανοιχτή επιστολή ενός Γάλλου, του Damien Chainel, η οποία είχε τίτλο «Επιστολή στους Γάλλους ομοφυλόφιλους» ( Lettre aux homosexuels de France ). Σε πολλά σημεία συμφώνησα μαζί του, σε κάποια άλλα όχι και τόσο, αλλά πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να τη διαβάσει. Βασικά δίνει τις απαντήσεις στο ερώτημα, για το αν θα μπορούσε η ΛΟΑΔ κοινότητα να στηρίξει ανεξαιρέτως κάθε κόμμα. Παραθέτω μέρος της επιστολής του παρακάτω, σε ελληνική μετάφραση.
«Επιστολή στους Γάλλους ομοφυλόφιλους»
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο αρκετοί ομοφυλόφιλοι που γνωρίζω εδώ μου έχουν ομολογήσει τη πρόθεσή τους να φηφίσουν την κυρία Le Pen στην επόμενη προεδρική εκλογή. Στην αρχή δεν έδωσα μεγάλη σημασία σε αυτές τις παράφρονες ιδέες, γιατί τις θεώρησα παροδικές. Αλλά αυτή την «ομολογία» την άκουσα πάλι πρόσφατα και τόσες φορές που νιώθω μια δυσφορία. Μια δυσφωρία η οποία με κάνει να γράφω αυτό το άρθρο, σε μια προσπάθεια να αναζητήσω το λόγο, την αιτία αλλά και την ελπίδα κάπου αλλού αλλά όχι στην κυρία Le Pen.
Η αλήθεια είναι ο κυρία Le Pen, χειρίζεται την επικοινωνία άψοξα. Δεν κάνει τα λάθη του πατέρα της, όχι στον ίδιο βαθμό. Προσπαθεί επικοινωνιακά και σημειολογικά να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Γάλλων και το έχει καταφέρει, μιας και η παράκαιρη αποπλάνηση της κυρίας Le Pen, αυτής της στάχτης που ρίχνει στα μάτια των Γάλλων, έχει φέρει θετικά σχόλια στο επίκεντρο μάλιστα της κοινότητάς μας.
Είναι σίγουρο, ότι η οικονομική κρίση, το άγχος για το αύριο και το σήμερα, οι σκληρές συνθήκες εργασίας και η καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων φέρνουν αυτή την πολιτικό στο επίκεντρο, μιας και φωνάζει τρανταχτά τις θέσεις της. Για όλα φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς. Είναι καιρός για να φοβηθεί κανείς. Να φοβηθεί ότι αυτή η απελπισία την οποία πολλοί νιώθουν ( νιώθουμε ) μας οδηγεί στις θηλιές ενός δυχτιού που ουδείς μπορεί να αγνοήσει. Πρόκειται για ένα δίχτυ επικίνδυνο για την κοινότητα μας αλλά και για τη Γαλλία.Και αυτό διότι η μοντέρνες απόψεις, ο δυνασμισμός και η φρεσκάδα της είναι μια μάσκα. Και αυτό γιατί πολιτική ιδεολογία της κυρίας Le Pen δεν είναι διαφορετική από αυτής δικτατόρων του παρελθόντος. Μπορεί να έχει βάλει νερό στο κρασί της, να έχει χιούμορ και ωραίο λόγο, αλλά το πρόσωπο της, αυτό του εξτρεμιστή χτισμένο πάνω στο φασισμό, το ρατσιμό, το μίσος, την ανισότητα και την αντι-ελευθερία δεν έχει αλλάξει.
Βέβαια για αυτό δε φταίει η ίδια, αλλά η ταυτότητα της, η παιδεία της, η κουλτούρα της και ένας τρόπος ζωής ο οποίος δεν είναι ο δικό μας. Μη ξεχνάτε, η ακροδεξιά δεν είναι, δεν ήταν ποτέ και δε θα είναι ποτέ LGBT-friendly. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν εκλεγεί δε θα έρθει μόνη της, αλλά με τους οπαδούς της, τον περίγυρο της, τους υποστηρικτές της και όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τον δικό μας τρόπο ζωής. Μου λέτε ότι είναι διαφορετική, ότι είναι γλυκιά. Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί είναι η μόνη ακροδεξιά τόσο γλυκιά, όπως μου λέτε. Δε βλέπετε τα αγριόχορτα γύρω της ; Αυτά τα αγριόχορτα που θα τολμούσα να αποκαλέσω τσουκνίδες. Γιατί ψηφίζοντας την κυρία Le Pen, της κάνετε δώρο την εικόνα μας, την κουλτούρα μας. Τα χαρίζετε στους εξτρεμιστές, στους φανατικούς, σε αυτούς που προσπαθούν να μας επιβάλουν τον δικό τους τρόπο ζωής. Αυτούς που τόσα χρόνια μας μισούν και οι οποίοι μισούν ότι δε μοιάζει με αυτούς. Και μεταξύ των όσων μισούν είμαστε και εμείς.
Τις ελευθερίες μας τις δίνουν και μας τις παίρνουν πίσω όταν θέλουν. Τι νομίζατε, ότι το Marais θα γλιτώσει από τον εξτρεμισμό και τις ακραίες ιδεολογίες που θα κυριαρχήσουν; Συμφωνώ μαζί σας ότι η κυρία Le Pen δε θα έρθει με την αστυνομία να κλείσει τις επιχειρήσεις μας, τους χώρους μας συγκέντρωσης και διασκέδασης. Σκεφτείτε όμως, ότι κάποιοι θα έχουν το κάθε δικαίωμα να κάνουν το «ξεκαθάρισμα» στη θέση της, γιατί θα έχει κυριαρχήσει μια άλλη ιδεολογία, μια νέα εποχή. Μια νέα εποχή που θα καταπατούν τις ελευθερίες μας, τα δικαιώματα μας και τις ζωές μας. Και τότε, ουδείς δε θα έρθει να μας βοηθήσει, γιατί τα ιδανικά και τα ιδεώδη θα έχουν αλλάξει. Θα ζούμε μια άλλη εποχή, ίδια με αυτή που έζησαν οι ομοφυλόφιλοι και η ΛΟΑΔ κοινότητα του Βερολίνου προπολεμικά.
Τότε θα καταλάβετε ότι κάνατε λάθος, που την ψηφίσατε. Αλλά η ιστορία λατρεύει την επανάληψη. Και αυτό δε το λέω εγώ αλλά η ίδια η ιστορία. Πόσα μαρτυρίες, πόσα βιβλία, πόσες ταινίες, πόσα ντοκυμαντέρ, πόσα έχουμε διαβάσει για την τρομακτική ιστορία της φασιστικής Ευρώπης. Πώς είναι δυνατό σήμερα να δίνετε την τύχη όλων μας στα χέρια ανθρώπων που μας έχουν πολεμήσει στο παρελθόν. Στα χέρια των ανθρώπων που έκαναν τα πάντα για να μην έχουμε κανένα δικαίωμα.
Μη χαρίζετε στην κυρία Le Pen την αξιοπρέπεια των αγώνων μας, την αξία των δικαιωμάτων μας και το τίμημα της ελευθερίας μας , διότι αν κάτι που με ανησυχεί δεν ειναι οι υποσχέσεις που μας δίνει, αλλά αυτές που δε μας δίνει. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ακροδεξιά και δημοκρατία δε συμβαδίζουν μαζί.
Επιτρέψτε μου να θέσω ένα ερώτημα: μιας και η μη ανεκτικότητα προς την κοινότητα μας από μερικούς μας πληγώνει, πώς είναι δυνατό να δεχόμαστε να είμαστε πιόνι στο πολιτικό παιχνίδι της ακροδεξιάς ; Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να επηρεαστούμε από την έξυπνα σχεδιασμένη πολιτική της επικοινωνία.
Μην επιτρέψετε στην κυρία Le Pen να μας αρπάξει τη Γαλλία μας, γιατί η Γαλλία που θα μας φέρει δε θα έχει ουδεμία σχέση με αυτή την οποία θα τέλατε. Μην της επιτρέψετε να χρησιμοποιήσει τις φοβίες μας, γιατί ναί έχουμε φοβίες. Φοβία για τον θρησκευτικό φανατισμό, για την ομοφοβία της θρησκείας. Φοβόμαστε όταν επιστρέφουμε αργά το βράδυ μόνοι μας, φοβόμαστε στα τρένα, στα λεωφορεία και σε ολόκληρες γειτονιές. Πλέον, φοβόμαστε στο Παρίσι και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Αλλά ακούστε αυτό : καμία κόπωση, καμία οικονομική ή κοινωνική κρίση, καμία αίσθηση ανασφάλειας δε πρέπει να θέσει τα δικαιώματα μας και τις ελευθερίες μας σε κίνδυνο. Σκεφτείτε την εικόνα που θα στέλναμε στα ΛΟΑΔ αδέρφια μας στην Ευρώπη, την αμερική, την Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή, και ολόκληρο τον κόσμο αν δρούσαμε με αυτό τον τρόπο, επιτρέποντας στις αξίες μας να αλλοωθούν από τις φοβίες μας….Φίλοι μου, επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω : Έχετε σκεφτεί όλα τα ΛΟΑΔ αδέρφια μας τα οποία ζουν σήμερα την παρανομία ενός μη αναγνωρισμένου γάμου, την παρανομία των ζευγαριών ατόμων του ιδίου φύλου που επιλέγουν να έχουν παιδιά και οι οποίοι αναμένουν την αναγνώριση από τη δημοκρατία ; Έχετε σκεφτεί την προσβολή την οποία προετοιμάζεστε να κάνετε σε όλους αυτούς τους Γάλλους πρωταγωνιστές των δικαιωμάτων και των αξιών μας; Αναμένουν τη βοήθεια μας και λύσεις και όχι μια νύχτα εξτρεμισμού και φασισμού της κυρίας Le Pen ! Όλες οι επιθέσεις και όλες οι προσβολές δεν θα δικαιολογήσουν σε τίποτα τον πειρασμό σας , αυτόν του φθόνου, του θυμού και της αδιαλλαξίας. Θα αφήσετε την τιμή σας στο έλεος της απελπισίας σας;
Εκείνοι που διαβάζοντας με, θα ανακαλύψουν την πληγή που σαν γάγγραινα κυριαρχεί στην κοινότητά μας, σας ρωτώ να μην κατακρίνεται εκείνους των οποίων η απελπισία έχουν πείσει ήδη τη συνείδησή τους ότι το εθνικό μέτωπο ήταν για τη Γαλλία το μόνο μέλλον. Αντίθετα. Πάρτε τις ομολογίες τους για αυτό που είναι: κραυγές ανησυχίας ! Και ας επωφελειθούμε από αυτές για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Αλλά φίλοι μου, σας ζητώ, να μην αφήσουμε τους ΛΟΑΔ αδελφούς μας και αδελφές μας να παίξουν με τη φωτιά. Παρά τις διαφωνίες, τις τάσεις και τις ακατανοησίες που ταράσσουν την κοινότητά μας, υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία τίποτα δεν μπορεί να μας διαιρέσει, και αυτά είναι της ταυτότητάς μας, των αξιών μας και των χρωμάτων μας. Μείνετε οι αντάξιοι κληρονόμοι μιας εορταστικής φιλοσοφίας pop και μιας φιλικότητας προς το χρήστη που βασίζεται στο σεβασμό, την ανταλλαγή και την υποστήριξη . Και καλώ τις γενιές που με προηγούνται, επειδή είναι ειδικά στους νέους αδελφούς μας και τις αδελφές ο πόνος εντονότερος και πιο ζωντανός. Πού βρίσκονται οι μεγάλοι ΛΟΑΔ αδελφοί μας του παρελθόντος ; Εκείνοι στους οποίους μπορούσε κανείς να στηριχτεί, να βρει ένα ένα αυτί να ακούσει και λέξεις ώστε να βοηθήσουν τους νεώτερους ώστε να αντιμετωπίσουν την ψυχική και ηθική καταστροφή που παράγει η ομοφοβία. Φαίνεται ότι η απόκτηση κάποιων δικαιωμάτων και η δημιουργία ενός δικτύου οργανώσεων, έκανε την κοινότητά μας να φτάσουν ίσως στο χαμηλότερο σημείο, την έκαναν να χάνει το χρόνο της σε παιδικές αποκλίσεις και να περνά τα παραλειπόμενα του δράματος που σημαδεύουν τη γενιά μας. Τι έγινε φίλοι μου; Το ότι σταματήσαμε να πολεμάμε καθημερινά και για τα πάντα μας έκανε να γίνουμε κενοί ; Φαίνεται ότι η ημέρα που αρχίσαμε να χάνουμε την ελευθερία μας είναι είναι η ημέρα που σταματήσαμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Και αυτό είναι προσωπικό σφάλμα του καθένα μας, εάν σήμερα, μερικοί μεταξύ μας έχουν χάσει την ελπίδα. Φίλοι μου, δεν μπορούμε να αφήσουμε στις οργανώσεις μας, το βάρος μιας εργασίας την οποία δε μορούν να εκπληρώσουν μόνες τους στη θέση μας. Σηκώστε τα κεφάλια από τις ψηφιακές ζωές των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, κοιτάξτε γύρω σας, μέσα στο λεωφορείο, στα τρένα, τους δρόμους, στα καφέ, κάποιος μπορεί να έχει την ανάγκη σας για να νιώσει σιγουριά. Μπορεί κάποιος να έχε ανάγκη να ακούσει ότι ακόμη υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία, δικαιώματα και αξίες. Ας επιστρέψουμε στην εποχή του κουράγιου. Διότι φίλοι μου, ο ομοφυλόφιλος που με έκανε να γράψω αυτά που γράφω είναι 18 ετών και το 2012 θα είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσει και η πρώτη του επιλογή θα είναι η κυρία Le Pen. Τι μας συμβαίνει ;
Ήρθε η στιγμή να σηκώσουμε τα κεφάλια και να πούμε σε όσους μας κυβερνούν ότι πρέπει να αλλάξουν τα πάντα, αρχίζοντας από τους ίδιους. Οφείλουν να σταματήσουν να μας λένε ψέματα διότι εξαιτίας του η κυρία Le Pen γίνεται λύση για πολλούς Γάλλους. Και αυτό δε πρέπει να το δεχτούμε. Μην περιμένουμε από οποιαδήποτε κυβέρνηση λύσεις για να ζήσουμε μαζί, δεν γνωρίζουν, δεν έχουν ιδέα και μας το έχουν αποδείξει πολλές φορές. ..Μη χάνουμε πια το χρόνο μας να απαντούμε σε εκείνους που μας ρωτούν για την ταυτότητά μας. Φέρτε τους μέσα στις συνοικίες μας, μέσα μέσα μεταφορές μας και μέσα στη Γαλλία. Βγείτε λίγο αυτής της σφαίρας των προνομίων, μέσα στην οποία χάνονται, και έχουν χάσει την σχέση τους με τους Γάλλους και με τη δημοκρατία. Δείξτε τους ότι μπορούμε να κάνουμε την εργασία την οποία αυτοί δεν γνωρίζουν και δεν είναι ικανοί να εκπληρώσουν. Φίλοι μου, θα ήταν καλά, σε αυτό το έτος, να μεταφέρουμε την ετήσια πορεία μας πριν τις εκλογές του Απρίλιου και του Μαΐου. Μια πορεία περηφάνειας που καμία άλλη στο παρελθόν δε θα έχει φέρει αυτό το όνομα με τόση περηφάνεια. Μια πορεία όχι για τα μελλοντικά μας δικαιώματα, αλλά για τις μάχες που έχουμε κερδίσει. Ας υπενθυμίσουμε στους νέους, τους νεώτερους και τους πολύ νέους ότι δεν έχουν να διαπραγματευτούν για όσα έχουμε κερδίσει με τόσους αγώνες. Ναί φίλοι μου, ας περπατήσουμε. Ας δείξουμε σε όλη τη χώρα ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι νέοι και λιγότερο νέοι, τριαντάρηδες, σαραντάρηδες, πενηντάρηδες που έχουν καταλάβει τα λάθη των γονέων τους, των παπούδων και των προπαπούδων τους. Ας αποδείξουμε σε αυτή την κατά πλειοψηφία όχι ομοφοβική Γαλλία, ότι μπορεί να στηριχθεί στα ΛΟΑΔ παιδία της για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, τα φώτα της. Μη φοβάστε άλλο ! Οι ομοφυλόφιλοι του παρελθόντος φοβήθηκαν όταν είδαν την αστυνομία να μπαίνει στα gay μαγαζιά ; Φοβηθήκαν όταν κατέλαβαν παράνομα τους δρόμους και οργανώσαν τα πρώτα gay pride ; Και γενικότερα, οι αντιστασιακοί που πολέμησαν τους Ναζί και τους συνεργάτες τους, φοβηθήκαν ; Οι Γάλλοι του 1789 φοβηθήκαν να περπατήσουν μέχρι τις Βερσαλίες για να αποκτήσουν τα δικαιώματα τα οποία μας άφησαν ως κληρονομιά ; Μη φοβάστε πλέον φίλοι μου.
Γεμίστε ξανά τις συνοικίες σας, γεμίστε ξανά τα μέσα μαζικής μεταφοράς, επενδύστε ξανά! Η αξία μας είναι η ελευθερία μας, και η ελευθερία μας είναι το όπλο μας. Η ελευθερία μας του να έχουμε δράση, η ελευθερία μας της σκέψης και του έρωτα. Δηλώστε την ελευθερία μας και τη δύναμη των αξιών μας, είναι αυτές που έχουν κάνει την υπερηφάνειά μας, τη νομιμότητά μας και την αξιοπρέπειά μας στην αποδοχή της ομοφυλοφιλίας και των ομοφυλοφίλων ανά τον κόσμο.
Αδέρφια μου, σας ακούω ήδη να λέτε ότι η ελευθερία ζυγίζει ελάχιστα μπροστά σε ομοφοβικές προσβολές και ότι δεν αξίζει πολλά όταν κάποιος κρατά μια αιχμηρή λεπίδα κοντά στο λαιμό μας, η ελευθερία μας δε μας προστατεύει από τα βίαια χτυπήματα που έχουμε λάβει, που λαμβάνουμε και που θα λάβουμε στο μέλλον. Αλλά φίλοι μου, επιτρέψτε μου να σας πω οτι η ομορφιά των αξιών μας και η δύναμη των δικαιωμάτων μας είναι που με έκαναν σε ηλικία 17 ετών να δεχτώ με υπερηφάνεια τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου και είναι αυτές οι ίδιες αξίες, οι οποίες μου δίνουν σήμερα το θάρρος να υπερασπίστώ δημόσια μπροστά σας, τόσο τη κοινότητά μας όσο και την ελευθερία μας. Πολλοί μπορεί α νομίζετε ότι μιλώ, χωρίς να φοβάμαι για αντίποινα από αυτούς που θέλουν το κακό μας, από αυτούς που θέλουν να μας καταδικάσουν. Ακούστε καλά, αυτό το οποίο κάνουμε για την δική μας ελευθερία , το κάνουμε και για τη δική σας Δημοκρατία, και αυτό το οποίο θα κάνετε για τις ελευθερίες σας, θα το κάνετε και για τη Γαλλίας. Μαζί δε θα δίναμε τη μάχη αν κάποιος, φασίστας ή εξτρεμιστής, ισλαμιστής ή χριστιανός, δεν μας επέτρεπε να πορευτούμε, να είμαστε ελεύθεροι, να είμαστε ο εαυτός μας ; Ναί φίλοι μου, ήρθε η στιγμή να συνεχίσουμε τν αγώνα, τόσο για εμάς όσο και για τη χώρα μας. Ας υπερασπιστούμε παρέα τις ΛΟΑΔ αξίες μας και αυτές των ελεύθερων πολιτών. Μεταρρυθμίστε τις πορείες, αυτές που άλλοτε ερχόμασταν για να αγωνιστούμε και όχι για να διασκεδάσουμε. Εκείνες στις οποίες αγωνιζόμασταν κατά της ομοφοβίας και της αδιαλλαξίας. Με αυτές τις μάχες άλλοι ΛΟΑΔ πολίτες πριν από εμάς είχαν καταφέρει να κάνουν την κοινότητά μας μια δυνατή και μια γεμάτη αλληλεγγύη ενέργεια η οποία καθησυχάζει γενιές ομοφυλοφίλων σε πολλά μέρη του πλανήτη. Και σε αυτό οφείλουμε να γυρίσουμε. Είναι αυτή η πρόκληση που αυτός ο νεαρός ομοφυλόφιλος μου έκανε! Είναι αυτή η πρόκληση που είναι δική μας σήμερα. Είναι η πρόκληση της εποχής μας, της γενιάς μας! Εξ ονόματος της Γαλλίας, της Γαλλίας μας, αλλά επίσης εξ ονόματος την κληρονομιά μας και της καλλιέργειάς μας σας ζητώ, αδέρφια μου να κινητοποιηθείτε. Κάνοντας θόρυβο. Έίστε αντάξιοι. Είστε ορατοί. Δεν κρύβεστε πια. Επιβεβαιώστε όλη την κοινότητα μας! Δείξτε, αποδείξτε ότι δεν φοβάστε πλέον. Να είστε ο εαυτός σας. Να είστε ο ομοφυλόφιλος που είναι υπερήφανος, που είναι ελεύθερος!
Θα ήθελα να κλείσω αναφέροντας τα λόγια ενός άνδρα, του οποίου την ιστορία και το μύθο ανακαλύψαμε πρόσφατα. Αυτός ο άνδρας, ο Harvey Milk αν ζούσε σήμερα θα ανέφερε στις ομιλίες του την κυρία Le Pen. Και θα σας έλεγε «Με λένε Harvey Milk, και είμαι εδώ για να σας στρατολογήσω. Θέλω να σας στρατολογήσω για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία μας, ενάντια σε αυτή των John Briggs και της Anita Bryant. Δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα το αφήσουμε να συμβεί όπως έγινε με τα αδέρφια μας στη Ναζιστική Γερμανία. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας πάρει τα δικαιώματα μας πριν μπούμε σε ένα θάλαμο αερίων. Και αυτή την επέτειο των γεγονότων του Stonewall, καλώ τα ομοφυλόφιλα αδέρφια μου να αγωνιστούν, για τους εαυτούς τους, για την ελευθερία, για τη χώρα μας.»
