GLTBFood – φαγητό στα μέτρα μας

antivirus magazine διαφήμιση

*Good Looking TaBle Food

Πόσο του πάει το καρότο…

Είτε ξεκινάς γυμναστήριο και διατροφή, είτε κάνεις οικονομία λόγω κρίσης στο μεσημεριανό φαγητό στη δουλειά, είτε έχεις κόσμο και τον καλείς στο σπίτι και πρέπει να φτιάξεις κάτι που να αρέσει σε όλους, μία είναι η λύση: Μπιφτέκια. Όχι όμως τα γνωστά μπιφτέκια, που δεν ξέρεις πόσο κιμά να βάλεις ή πόση φρυγανιά, για να μη σου βγουν ξερά. Ελπίζω να μην διαβάζει η θεία μου avmag γιατί τώρα θα τη δώσω: Ποτέ δεν τα πετύχαινε τα μπιφτέκια. Πάντα της έβγαιναν ξερά, σκληρά, όπως θέλετε πείτε το. Και ποτέ δεν το συζητάγαμε, οπότε δεν ξέρω τι έφταιγε, αλλά υποθέτω ότι ήταν το κρέας. Και πολλοί μπορεί να σας πούνε ότι έβαλαν ανακατεμένο κιμά μοσχαρίσιο με χοιρινό για να γίνουν πιο αφράτα ή έβαλαν ξύδι ή δεν ξέρω τι άλλο. Εγώ θα σας πω ένα πράγμα που έβαλα και από τότε δεν πρόκειται να σταματήσω να προσθέτω αυτό το συστατικό στα μπιφτέκια: Τα καρότα. Τα κάνουν πιο αφράτα, πιο light, πιο χρωματιστά και πιο γευστικά. Κάπου διάβασα ότι μπορεί να μην διατηρούν όλες τους τις θρεπτικές ουσίες και ότι είναι καλύτερο να τα τρώμε ωμά. Ε, με το καρότο που θα τρίψετε, μπορεί να μείνει και λίγο παραπάνω για σαλάτα. Σιγά! Δεν χάθηκε ο κόσμος!

Υπάρχουν κι άλλα «μυστικά» που θα τα πω στη συνέχεια, αλλά για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι από όλα είναι το καλύτερο ή πιο απαραίτητο. Δεν έχω πειραματιστεί και πολύ με τα μπιφτέκια, γιατί βρήκα αμέσως τη συνταγή που μου ταίριαζε περισσότερο.

Αρχικά, βάζουμε να παίζει το καινούριο cd της Ευρυδίκης («Ονειρεύομαι ακόμα… μαμά»). Ναι, όλο το cd, αλλιώς δεν θα δέσουν τα υλικά και δεν θέλω αντιρρήσεις! Κι άμα δεν φτάσει, βάζεις καπάκι Κοργιαλά, αλλά καλύτερα είναι να μην κάνετε τόση ώρα να φτιάξετε τα μπιφτέκια, γιατί αν σας βάλουν να γεμίσετε γαλοπούλα, θα πρέπει να παίξετε το τριπλό cd με τα… καλύτερα του Θέμη Αδαμαντίδη («Μα πού να πάω»).

Παίρνετε καλό κιμά από τον χασάπη (μισό κιλό φτάνει), ψιλοκόβετε ένα κρεμμύδι, τρίβετε δύο βιολογικά καρότα στον τρίφτη, ψιλοκόβετε ένα τέταρτο ή μισό ματσάκι μαϊντανό και άλλο τόσο δυόσμο. Αυτά είναι τα βασικά υλικά. Α, να μην ξεχάσω, στραγγίζετε (σα να στίβετε) το καρότο στο χέρι, μόλις το τρίψετε, για να φύγουν όλα τα υγρά. Όλα αυτά τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπωλ, ρίχνουμε ένα αυγό, ελάχιστο ξύδι, σαν να τρώμε φακές και να θέλουμε να σπάσει λίγο η γεύση τους, λίγο γάλα, τριμμένη φρυγανιά, μισό ποτηράκι ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη κι ό,τι άλλο από μπαχαρικό μας αρέσει. Μπορεί να θέλετε κύμινο, μπορεί θυμάρι, δεν ξέρω. Επίσης, έξτρα χρώμα και γεύση θα δώσει μία ψιλοκομμένη πιπεριά, αλλά θα κάνει ακόμα πιο «άγριο» το τελικό σχήμα του μπιφτεκιού. Πάει και το σκόρδο εννοείται…

Με όλα αυτά που σας προτείνω να βάλετε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μπορέσετε να πετύχετε το τέλειο στρογγυλό σχήμα που έχει ένα τυπικό μπιφτέκι. Αλλά το δικό σας θα κερδίσει σε χρώμα και γεύση.

Τώρα σχετικά με τη φρυγανιά: Μόνο με την εμπειρία θα καταλάβει κανείς πόση πραγματικά φρυγανιά χρειάζεται. Την ώρα που θα βάλεις τα χέρια σου στο μίγμα για να το ζυμώσεις, θα καταλάβεις αν είναι στεγνό ή όχι για να το ισορροπήσεις είτε με γάλα, είτε με ελαιόλαδο, είτε – αν είναι πιο υγρό – με φρυγανιά. Πάντως, οπωσδήποτε θέλει λιγότερο από μισό πακέτο τριμμένη φρυγανιά. Παλιότερα έπαιρνα τη φρυγανιά της Λήμνου, που την έβρισκα στο Carrefour του Σταθμού Λαρίσης και είναι και καλύτερης ποιότητας, κατά τη γνώμη μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα. Το σακουλάκι είναι μεγαλύτερο από την «Elite» οπότε προσέξτε πόσο θα βάλετε.

Όλα αυτά τα φωτογράφισα με το καινούριο μου κινητό, αλλά, όπως κάθετι καινούριο, είναι δύσκολο να το μάθεις από την πρώτη στιγμή κι έτσι έχασα τις φωτογραφίες, οπότε αυτή τη φορά δεν θα έχετε live πειστήρια του εγκλήματος (η φωτό είναι της Αργυρώς).

Πώς να φτιάχνετε μπιφτέκια, εννοώ να τα πλάθετε, θα ξέρετε φαντάζομαι. Πλακουτσά, όχι στρόγγυλα, όπως τα γιουβαρλάκια. Τα τυλίγουμε στην αγαπημένη μας λαδόκολλα και τα αφήνουμε στους 180 βαθμούς στον φούρνο για 1 ώρα κι ένα τέταρτο ή και μιάμιση ώρα για πιο ξεροψημένα. Όπως έχω ξαναπεί, λίγο πριν τελειώσει το ψήσιμο, ανοίγουμε τη λαδόκολλα για να πάρουν χρώμα.

Δεν είπαμε για συνοδευτικό όμως. Την τελευταία φορά δοκίμασα κάτι πολύ ενδιαφέρον: Πατάτες και μήλα με ένα σπέσιαλ μιξ μπαχαρικών. Κόβουμε τις πατάτες και τα μήλα σε μεγάλα κομμάτια, ανακατεύουμε σε ένα γουδί φασκόμηλο, κανέλα, τριμμένη φρυγανιά, χοντρό αλάτι και πιπέρι, τα κοπανάμε και πασπαλίζουμε με αυτά. Καλύτερα να μην ρίξουμε στα μπιφτέκια που έχουν τα δικά τους μυρωδικά. Αλλιώς, η κλασική λύση της ρίγανης είναι μια χαρά. Καλό θα είναι να τα ψήσουμε όλα στο ίδιο ταψί και την ίδια ώρα. Το μήλο θα πάει παντού και η πατάτα θα πάρει γεύση από το μπιφτέκι.

Την αρχική συνταγή, που είχα διαβάσει από το ίντερνετ και πρότεινε το καρότο στα μπιφτέκια, δεν μπορώ να θυμηθώ πού τη βρήκα. Σας παραθέτω, όμως, μια συνταγή με (τηγανητά) μπιφτέκια λαχανικών που είχε παρουσιάσει η Αργυρώ Μπαρμπαρήγου σ’ εκείνη την πρωινή εκπομπή που ήτανε ένα φεγγάρι. Έχει και βίντεο στο site της (www.argiro.gr).

Μπιφτέκια κηπουρού (για 5 άτομα)

Τι βάζουμε

1 κιλό κιμάς μοσχαρίσιος

2 καρότα τριμμένα

2 κολοκύθια τριμμένα (το πράσινο μέρος)

2 κρεμμύδια τριμμένα

1/2 φλ. τσαγιού φρυγανιά

2 αυγά

1/3 φλ. τσαγιού ξίδι από κρασί

1 κ.σ. ρίγανη

2 κ.σ. μαϊντανός ψιλοκομμένος

αλάτι

φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Τι κάνουμε

Σε ένα μπολ βάζουμε τον κιμά και περιχύνουμε με το ξίδι. Τρίβουμε τα λαχανικά, προσθέτουμε τα μυρωδικά και τη φρυγανιά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε τα αυγά. Ζυμώνουμε για αρκετή ώρα τον κιμά μέχρι σχεδόν ν’ αλλάξει χρώμα. Αφήνουμε τον κιμά σκεπασμένο στο ψυγείο για 30΄. Πλάθουμε 5 μεγάλα μπιφτέκια και τα πατάμε ελαφρά στις παλάμες να πλατύνουν. Ζεσταίνουμε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λιπαρή ουσία και ψήνουμε τα μπιφτέκια 5΄ από κάθε πλευρά. Σερβίρουμε με μανιτάρια σοτέ και πράσινη σαλάτα.

 Από την Αργυρώ Μπαρμπαρήγου (www.argiro.gr)

ΠΕΤΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ

Πέτρος Αλεξανδρής

Στο Δημοτικό, όταν η δασκάλα μας έβαλε "Σκέφτομαι και γράφω" να πούμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απάντησα: Πρώτα γιατρός και όταν γεράσω περιπτεράς. Από μικρός μου άρεσε η ποικιλία και τη σύνταξη ούτε καν που τη σκεφτόμουνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με σχολικές εφημερίδες και όταν πέρασα στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ άρχισα να δουλεύω κανονικά στον ειδικό τύπο σχεδόν από το πρώτο έτος. Το Αntivirus το αγαπάω όπως ο Αθηναίος το χωριό του. Ενώ είμαι αναγκασμένος να ζω από την κανονική μου δουλειά, το Antivirus είναι η πραγματική δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ που θα ήθελα να κάνω. Από το 2007 υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης.




Δες και αυτό!